Amniopunkcja niestety nie wykrywa wad wrodzonych tj. wady serca, czy rozszczep wargi i podniebienia. Jest ona w stanie wykryć jedynie choroby genetyczne u płodu.

Amniopunkcja wykonana może zostać także w celu wykonania testu na ojcostwo lub pokrewieństwo oraz poznania płci dziecka. Niewiele osób jednak się na to decyduje, ponieważ tego typu badania wykonać można na podstawie krwi matki.

Materiał uzyskany w wyniku amniopunkcji służy do wykrywania:

• zaburzeń chromosomalnych tj. zespół Downa, trisomii 13. i trisomii 18 oraz nieprawidłowości chromosomów płci m.in. zespół Turnera i Klinefeltera
• chorób genetycznych m.in. mukowiscydozy i anemii sierpowatej

Badanie wykonuje się między 13 a 16 tygodniem ciąży. Wcześniejsze wykonanie amniopunkcji wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia u dziecka powikłań. Może to prowadzić m.in. do chorób układu oddechowego, wad stóp płodu, a nawet do poronienia.

Zdarza się, że amniopunkcja wykonywana jest w trzecim trymestrze ciąży. Robi się to jednak tylko w przypadku podejrzenia wcześniej niewykrytej wady genetycznej lub zakażenia płodu wynikającego z przedwczesnego pęknięcia błon płodowych.

Wiele przyszłych mam obawia się amniopunkcji. W końcu jest to badanie inwazyjne, więc musi wiązać się z pewnym ryzykiem. Rzeczywiście tak jest – amniopunkcja niesie za sobą ryzyko wystąpienia pewnych powikłań, ale wynosi ono zaledwie 0,2-1%.

Podczas wykonywania amniopunkcji lekarze dokładają wszelkich starań, aby ryzyko pojawienia się jakichkolwiek problemów było jak najmniejsze. Pobieraniem płynu owodniowego zajmują się jedynie doświadczeni ginekolodzy, a cała procedura kontrolowana jest przez badanie USG. Zmniejsza to szanse na pojawienie się powikłań niemal do zera.

Powikłania po amniopunkcji dotyczą zaledwie jednego na czterysta przypadków. Bardzo rzadko mogą więc pojawić się takie skutki uboczne, jak:

• Uszkodzenie łożyska lub pępowiny
• Krwawienie
• Nakłucie płodu
• Infekcja wewnątrzmaciczna
• Pęknięcie pęcherza płodowego
• Odpływanie wód płodowych

Dostając zalecenie amniopunkcji, nie powinniśmy jednak myśleć o wymienionych powikłaniach. W końcu chodzi tutaj o zdrowie naszego maluszka. Zaufajmy więc lekarzowi i podejdźmy do badania bez zbędnego stresu.

Zabieg trwa kilka minut. Lekarz pod kontrolą USG wprowadza przez powłoki brzuszne kobiety cienką igłę, przekłuwając pęcherz płodowy i pobiera do strzykawki płyn owodniowy. Następnie usuwa igłę, a w miejsce nakłucia zakłada opatrunek. Cała procedura wykonywana jest jedynie przez doświadczonych ginekologów. Nie ma więc powodu do obaw przed zabiegiem.

Po zabiegu pacjentka przez kilka dni powinna dużo odpoczywać oraz unikać dźwigania i intensywnego wysiłku fizycznego. W przypadku ciężarnych z grupą krwi Rh- konieczne może być także przyjęcia specjalnych leków (immunoglobulin) w celu uniknięcia konfliktu serologicznego. Po amniopunkcji nie powinny pojawić się żadne nieprzyjemne dolegliwości. Jednak w razie ich wystąpienia należy skonsultować się z lekarzem.

Stanowi badanie przesiewowe takich chorób genetycznych, jak np. zespół Downa, zespół DiGeorge’a (zespół delecji 22q11.2).

Jest najbardziej dokładna w określaniu płci dziecka spośród wszystkich NIPT* (określanie płci na życzenie) oraz w przypadku bliźniąt daje możliwość ustalenia, czy są jedno- czy dwujajowe.

Daje znacząco mniej nieprawidłowych wyników niż badania przesiewowe i inne badania prenatalne z krwi matki.

Można wykonać ją już od 9. tygodnia ciąży.

Nie stwarza żadnego zagrożenia dla dziecka.

Daje możliwość wykrywania triploidii – ciężkiego zaburzenia chromosomalnego, które może skutkować poważnymi powikłaniami ciąży, jeśli jest niemonitorowane.

Trisomia 21 (zespół Downa)
Trisomia 18 (zespół Edwardsa)
Trisomia 13 (zespół Patau)
Triploidia
Monosomia X (zespół Turnera)
Aneuploidie chromosów płci
Płeć dziecka (opcjonalnie)

Trisomia 21 (zespół Downa)
Trisomia 18 (zespół Edwardsa)
Trisomia 13 (zespół Patau)
Triploidia
Monosomia X (zespół Turnera)
Aneuploidie chromosów płci
Zespół delecji 22q11.2 (zespół DiGeorge’a)
Płeć dziecka (opcjonalnie)

Trisomia 21 (zespół Downa)
Trisomia 18 (zespół Edwardsa)
Trisomia 13 (zespół Patau)
Triploidia
Monosomia X (zespół Turnera)
Aneuploidie chromosów płci
Panel 5 mikrodelecji:
Zespół delecji 22q11.2 (zespół DiGeorge’a)
Zespół delecji 1p36
Zespół Angelmana
Zespół Cri-du-chat
Zespół Pradera-Willego
Płeć dziecka (opcjonalnie)

Trisomia 21 (zespół Downa)
Trisomia 18 (zespół Edwardsa)
Trisomia 13 (zespół Patau)
Monosomia X (zespół Turnera)
Aneuploidie chromosów płci
Płeć dziecka (opcjonalnie)

Trisomia 21 (zespół Downa)
Trisomia 18 (zespół Edwardsa)
Trisomia 13 (zespół Patau)
Monosomia X (zespół Turnera)
Aneuploidie chromosów płci
Zespół delecji 22q11.2 (zespół DiGeorge’a)
Płeć dziecka (opcjonalnie)

Ciąże bliźniacze dwujajowe

Trisomia 21 (zespół Downa)
Trisomia 18 (zespół Edwardsa)
Trisomia 13 (zespół Patau)
Płeć dziecka (opcjonalnie)

Ciąże z komórką jajową dawczyni

Trisomia 21 (zespół Downa)
Trisomia 18 (zespół Edwardsa)
Trisomia 13 (zespół Patau)
Płeć dziecka (opcjonalnie)

Panorama określa spersonalizowane prawdopodobieństwo wystąpienia u dziecka jednego z objętych testem schorzeń, takich jak Zespołu Downa, Zespół Edwardsa, Zespół Patau, Zespół Turnera czy Zespół DiGeorge’a (Zespól delecji 22q11.2). Panorama, podobnie jak inne testy przesiewowe, nie oznacza ostatecznej diagnozy takiej choroby i każdy wynik dodatni powinien zostać potwierdzony badaniem diagnostycznym.

Jeśli brakuje niewielkiego fragmentu chromosomu, mówimy o mikrodelecji. W odróżnieniu od takich chorób, jak zespół Downa, których częstość zwiększa się u dzieci matek w wieku 35 lat i starszych, mikrodelecje występują z taką samą częstością u dzieci matek w każdym wieku. Panorama umożliwia przeprowadzenie badań przesiewowych w kierunku pięciu najczęściej występujących zespołów mikrodelecji, wiążących się z poważnymi problemami zdrowotnymi:

• zespół delecji 22q11.2 (DiGeorge’a),
• zespół delecji 1p36,
• zespół Angelmana,
• zespół Pradera-Williego,
• zespół kociego krzyku.

Czułość testu podwójnego szacowana jest na ok. 60%, jednak gdy uwzględnimy wiek pacjentki i zestawimy go z wynikiem przezierności karkowej, to wówczas czułość testu wzrasta do 90%. Zatem dopiero zestawienie ze sobą wszystkich parametrów pozwala oszacować rzeczywiste ryzyko trisomii. W przypadku zespołu Downa stężenie białka PAPP-A jest zwykle obniżone, a poziom beta-hCG i przezierność karkowa są podwyższone. Zbyt niskie stężenie białka PAPP-A i beta-hCG oraz podwyższona przezierność karkowa mogą z kolei świadczyć o zespole Edwardsa lub zespole Patau.

Przebieg testu podwójnego

Test podwójny jest badaniem nieinwazyjnym, dzięki czemu nie stanowi żadnego zagrożenia ani dla matki, ani dla rozwijającego się w jej ciele dziecka. Z punktu widzenia pacjentki przypomina zwykłą morfologię. Próbkę do testu stanowi kilka mililitrów krwi pobranej z żyły w zgięciu łokciowym. Badanie nie wymaga przygotowań i może być przeprowadzone o dowolnej porze dnia, ponieważ pacjentka nie musi być na czczo.

W przypadku otrzymania dodatniego wyniku testu podwójnego (wysokie ryzyko wystąpienia ww. aneuploidii), ciężarna zostaje skierowana na inwazyjne badania prenatalne, np. amjopunkcję, która ma ustalić, czy dziecko jest obarczone wadą genetyczną.

Białko PAPP-A to białko produkowane w trakcie ciąży przez trofoblast (późniejsze łożysko). Pełni rolę immunosupresyjną, czyli odpowiada za obniżenie odporności organizmu, co w okresie ciąży jest zjawiskiem fizjologicznym. Stężenie białka PAPP-A dostarcza cennych informacji na temat zdrowia samej ciężarnej, mówi m.in. o funkcjonowaniu łożyska, wydolności w kolejnych trymestrach ciąży. Dzięki niemu dowiemy się o ryzyku ewentualnych powikłań ciążowych, w tym cukrzycy ciążowej, nadciśnieniu tętniczym indukowanym ciążą oraz zaburzeniach wzrostu płodu.

Czym jest beta hCG?

Gonadotropina kosmówkowa jest najważniejszym hormonem ciążowym, produkowanym najpierw przez zarodek, a potem przez łożysko. Występuje w dwóch podjednostkach: alfa oraz beta. Hormon ten kontroluje rozwój ciąży, wpływając na szereg procesów, w tym przebudowę endometrium, implantację zarodka, angiogenezę (tworzenie się nowych naczyń krwionośnych) oraz rozwój kosmówki. Zaburzenia wydzielania gonadotropiny kosmówkowej mogą prowadzić do powikłań i sygnalizują nieprawidłowy przebieg ciąży.

niepowodzenia rozrodu:

• poronienia (dwa lub więcej)
• obumarcie płodu
• urodzenie martwego dziecka
• niepłodność

ciążą podwyższonego ryzyka:

• nieprawidłowe wyniki badań i testów prenatalnych
• wiek matki powyżej 35 lat
• choroba genetyczna u dziecka w poprzedniej ciąży
• obciążenie genetyczne jednego lub obojga rodziców
• choroby genetyczne występujące w rodzinie rodziców

Celem badań genetycznych jest jak najwcześniejsze rozpoznanie choroby genetycznej. Diagnostyka genetyczna jest procesem wieloetapowym i złożonym. Polega na analizie ludzkiego DNA, RNA, chromosomów, białek lub metabolitów, w celu wykrycia zmian związanych z chorobami uwarunkowanymi genetycznie.

Badania genetyczne obejmują:

• Badania biochemiczne – badania w kierunku swoistych metabolitów, związanych z chorobą uwarunkowaną genetycznie.
• Badania cytogentyczne – badania w kierunku dużych, liczbowych i strukturalnych aberracji chromosomowych, które mogą powodować choroby uwarunkowane genetycznie.
• Bezpośrednie badania genetyczne – badania DNA w kierunku mutacji genowych.

Diagnostyka genetyczna obejmuje:

Badanie cytogenetyczne:

• kariotyp

Badanie cytogenetyczno-molekularne:

• celowane – FISH
• przesiewowe – aCGH

Badania molekularne:

• celowane – MLPA, sekwencjonowanie genu
• przesiewowe – NGS, WAV

Zgłoś się do poradni urologicznej jeśli:

• odczuwasz ciągłe parcie na pęcherz
• czujesz pieczenie i/lub ból podczas oddawania moczu
• odczuwasz pieczenie i/lub swędzenie w okolicy cewki moczowej
• zdiagnozowano u Ciebie zmiany w moczu tj. białkomocz, krwiomocz, ropa w moczu
• masz problemy z nietrzymaniem moczu
• masz obrzęk i/lub ból jąder
• masz zaburzenia wzwodu i erekcji
• masz żylaki powrózka nasiennego
• od dłuższego czasu bezskutecznie starasz się o dziecko
• odczuwasz jakiekolwiek inne dolegliwości ze strony układu moczowo-płciowego lub zauważyłeś niepokojące zmiany w wyglądzie narządów płciowych

W Gyncentrum zapewniamy dostęp do specjalistycznych badań laboratoryjnych i histopatologicznych oraz zaawansowanej diagnostyki obrazowej. Na miejscu wykonujemy USG. Nasi specjaliści z zakresu urologii rozpoznają i leczą m.in.:

Męską niepłodność

Przyczyną męskiej niepłodności mogą być wady anatomiczne układu moczowo-płciowego, niskie parametry nasienia, zaburzenia hormonalne, zaburzenia funkcji seksualnych, czy czynniki środowiskowe upośledzające płodność.

Żylaki powrózka nasiennego

Żylaki powrózka nasiennego to przypadłość, która dotyka nawet 10-15% mężczyzn. Częściej występują u młodych mężczyzn, mogą jednak ujawnić się w każdym wieku. Nieleczone żylaki powrózka nasiennego powodują dolegliwości bólowe oraz prowadzą do obniżenia parametrów nasienia. Są także jedną z najczęstszych przyczyn męskiej niepłodności. Więcej o leczeniu żylaków powrózka nasiennego w Gyncentrum >>

Infekcje układu moczowego

Na nawracające infekcje układu moczowego narażone są zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Powodować je mogą zarówno bakterie, wirusy jak i grzyby. Najczęstszym objawem tego typu infekcji jest ból i pieczenie podczas oddawania moczu.

Nietrzymanie moczu

NTM polega na mimowolnym wycieku moczu z pęcherza i może dotyczyć kobiet i mężczyzn w różnym wieku. Problem ten ma wiele przyczyn. U kobiet może być następstwem ciąży, porodu albo zmian hormonalnych zachodzących w organizmie wraz z wiekiem. U mężczyzn nietrzymanie moczu może być spowodowane m.in. chorobami gruczołu krokowego.

Kamica moczowa (nerkowa)

Jest to schorzenie polegające na powstawaniu złogów zwanych „kamieniami” w nerkach (kamica nerkowa), moczowodach (kamica moczowodowa) lub pęcherzu moczowym (kamica pęcherza moczowego). Objawy kamicy nerkowej to przede wszystkim ból w okolicy lędźwiowej, tzw. napad kolki nerkowej, nudności i wymioty oraz objawy niedrożności jelit.

Przetoki moczowe

Polegają na obecności nieprawidłowego połączenia pomiędzy pęcherzem moczowym a innymi narządami w miednicy mniejszej. Najczęściej tworzą się one jako powikłanie po operacji bądź terapii (np. radioterapii), gdy ściana pęcherza moczowego zostanie uszkodzona. Przetoce może towarzyszyć wyciek moczu z pęcherza, nudności, wymioty, biegunka, a czasem także gorączka.

Zwężenie cewki moczowej

Polega na zmniejszeniu jej średnicy. Specyficzna budowa męskiego układu moczowego sprawia, że na zwężenie cewki moczowej częściej zapadają panowie. Może być ono następstwem wcześniejszego cewnikowania, przebytego w przeszłości stanu zapalnego, a u kobiet może być efektem zmian hormonalnych w okresie pomenopauzalnym. Zwężenie cewki moczowej powoduje problemy z oddawaniem moczu, zmniejsza jego przepływ oraz powoduje ból i uczucie niecałkowicie opróżnionego pęcherza.

Choroby prostaty

Rozrastająca się prostata może uciskać na cewkę moczową, czyli przewód, którym mocz wydostaje się z pęcherza. W efekcie strumień moczu staje się słabszy, a mężczyźnie towarzyszy uczucie nie do końca opróżnionego pęcherza.

Nowotwory w obrębie układu moczowo-płciowego

Jednym z najczęstszych nowotworów układu moczowo-płciowego u mężczyzn jest rak jądra. Szczyt zachorowań przypada na 20. -39. rok życia, a więc dotyczy całkiem młodych mężczyzn. Rozwojowi nowotworu jądra sprzyja m.in. wnętrostwo, ale swój udział mogą mieć również czynniki genetyczne. Objawem sugerującym nowotwór jądra jest przede wszystkim obecność niebolesnego guza, ale też stwardnienie czy obrzęk jądra.

Przebieg konsultacji urologicznej zależy w dużej mierze od płci pacjenta. Nieco inaczej wygląda ona u kobiet, a inaczej u mężczyzn. Oczywiście w pierwszej kolejności urolog zawsze rozmawia z pacjentem, bez względu na jego płeć. Następnie przechodzi do badania przedmiotowego. U pacjenta płci męskiej lekarz urolog może wzrokowo ocenić stan jąder i prącia, zbadać prostatę (per rectum) czy wykonać USG jąder i podbrzusza. W przypadku kobiet urolog skupia się przede wszystkim na wynikach badań laboratoryjnych (badaniu krwi, badaniu moczu). Ewentualnie może wykonać USG jamy brzusznej oraz zbadać nerki – palpacyjnie lub opukując okolicę lędźwiową.

W Gyncentrum zapewniamy dostęp do specjalistycznych badań laboratoryjnych oraz zaawansowanej diagnostyki obrazowej. Na miejscu wykonujemy USG tarczycy. Nasi specjaliści z zakresu endokrynologii rozpoznają i leczą następujące schorzenia:

• choroby tarczycy, tj.: guzy i wole tarczycy, nadczynność lub niedoczynność tarczycy, choroba Hashimoto etc.
• choroby nadnerczy, tj.: guzy nadnerczy, nadczynność lub niedoczynność kory nadnerczy, nadciśnienie hormonalne, zespół Cushinga, choroba Addisona etc.
• choroby przysadki mózgowej, tj. guzy przysadki mózgowej, nadczynność lub niedoczynność przysadki mózgowej, moczówkę prostą, hiperprolaktynemię, choroba Cushinga etc.
• choroby trzustki, tj. guzy endokrynne, cukrzyca etc.
• choroby przytarczyc, tj.: tężyczka, osteoporoza etc.
• guzy neuroendokrynne
• choroby gonad, tj. menopauza, andropauza, zaburzenia dojrzewania płciowego, zaburzenia miesiączkowania, zespół policystycznych jajników etc.
• zespoły androgenne, tj.: nadmierne owłosienie, łysienie, trądzik
• ginekomastię
• zaburzenia płodności, tj.: niepłodność męska i żeńska

Zaburzenia gospodarki hormonalnej mogą być przyczyną wielu uciążliwych dolegliwości. Smutek, zmęczenie i brak energii, które towarzyszą nam na co dzień tłumaczymy szybkim trybem życia i brakiem czasu na odpoczynek. Tymczasem organizm może nam w ten sposób sygnalizować problemy endokrynologiczne. Z reguły nie doceniamy ogromnej roli, jaką w naszym ciele pełnią hormony. Odpowiadają one za wzrost i rozwój organizmu, płodność oraz procesy metaboliczne, które w nim zachodzą. Można więc powiedzieć, że hormony zawiadują całym naszym ciałem i to od ich poziomu bardzo często zależy, jak się czujemy. Jeśli mamy za dużo lub za mało hormonów lekarz endokrynolog pomoże nam wyrównać ich poziom, przepisując odpowiednie leki. Zanim to jednak zrobi, zleci badania hormonalne. Wyniki pokażą mu, które hormony należy uzupełnić, bo jest ich za mało, a które występują w nadmiarze i trzeba ich poziom obniżyć.

Według statystyk z chorobami tarczycy zmaga się nawet 22% Polaków, wśród chorych dominują kobiety. Ponieważ choroby tarczycy rozwijają się powoli i nie dają zbyt specyficznych objawów, ich zdiagnozowanie nie jest proste. Najczęstszym problem z jakim pacjenci przychodzą do endokrynologa jest niedoczynność lub nadczynność tarczycy. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z niedoborem, w drugim z nadmiarem hormonów produkowanych przez tarczycę. Niedoczynność tarczycy powoduje, że procesy metaboliczne organizmu spowalniają. Chora osoba czuje ciągłe zmęczenie, jest senna i nie ma na nic siły. Bez powodu przybiera też na wadze, szybko marznie, ma przesuszoną skórę i wypadają jej włosy. Inaczej sytuacja wygląda w przypadku nadczynności tarczycy. W jej przebiegu na skutek nadmiaru hormonów tarczycowych metabolizm przyspiesza. Osoby z nadczynnością tarczycy chudną mimo dobrego apetytu, są stale pobudzone, mają problemy ze snem, pocą się i jest im gorąco.

Lekarz endokrynolog będzie chciał znać stężenia najważniejszych hormonów tarczycowych, a więc trójjodotyroniny (FT3), tyroksyny (FT4) oraz hormonu tyreotropowego przysadki (TSH), który stymuluje tarczycę do ich uwalniania. Ponadto wykona USG tarczycy. W razie potrzeby zleci także badania poziomu hormonów przeciwtarczycowych przeciwko peroksydazie tarczycowej (aTPO, anty-TPO). W trakcie diagnostyki może zlecić także dodatkowe badania hormonalne.

Aby para mogła mieć dziecko, u kobiety musi występować owulacja. Bez niej poczęcie nowego życia jest niemożliwe. Zdarza się jednak, że pod wpływem pewnych czynników owulacja nie zachodzi. Takim czynnikiem mogą być właśnie zaburzenia gospodarki hormonalnej. Jeśli więc starania o dziecko przedłużają się w czasie, warto odwiedzić gabinet endokrynologa i wraz z nim rozważyć wykonanie badań hormonalnych. Do najważniejszych hormonów płodności zaliczamy progesteron, estrogeny, prolaktynę, hormony FSH i LH, hormon antymüllerowski (AMH) oraz testosteron.

Poradnia dietetyczna Gyncentrum świadczy profesjonalne porady i usługi dietetyczne. Nasza oferta skierowana jest przede wszystkim do par borykających się z problemem niepłodności, kobiet cierpiących na endometriozę, a także kobiet w ciąży, karmiących piersią oraz chcących wrócić do formy sprzed ciąży.

W poradni dietetycznej Gyncentrum Pacjenci pozyskują niezbędną wiedzę żywieniową wraz z analizą wskaźników antropometrycznych. Na podstawie szczegółowego wywiadu medycznego, analizy nawyków żywieniowych i składu ciała specjaliści Gyncentrum opracowują dla Pacjenta indywidualne zalecenia dietetyczne i profesjonalny plan żywieniowy. Dzięki regularnym wizytom kontrolnym Pacjent otrzymuje niezbędne wsparcie we wdrożeniu planu dietetycznego oraz uzyskaniu założonych efektów.

• niepłodność
• endometrioza
• PCOS
• zaburzenia hormonalne
• choroby tarczycy: niedoczynność, nadczynność, choroba Hashimoto,
• nadwaga
• otyłość

• wywiad dotyczący stanu zdrowia
• analiza i weryfikacja dotychczasowych nawyków żywieniowych
• analiza składu ciała
• omówienie wyników pomiarów antropometrycznych
• edukacja w zakresie prawidłowych zasad żywienia
• opracowanie i omówienie indywidualnych zaleceń
• przygotowanie indywidualnego planu żywieniowego
• wsparcie we wdrożeniu planu dietetycznego

Zakres pracy poradni ginekologiczno-położniczej Gyncentrum obejmuje diagnostykę oraz leczenie schorzeń kobiecych narządów rodnych, w tym wad wrodzonych oraz chorób nowotworowych, diagnostykę przyczyn poronień, prowadzenie ciąży oraz dobór antykoncepcji. Każda Pacjentka korzystająca z usług poradni ginekologiczno-położniczej Gyncentrum ma także możliwość wykonania specjalistycznych badań obrazowych jak również laboratoryjnych.

Świadczenia w ramach poradni:

Konsultacje i porady lekarskie

Profilaktyka, diagnostyka i terapia schorzeń układu płciowego kobiety, w tym m.in.:

• Stany zapalne narządu rodnego i moczowego
• Mięśniaki, torbiele, polipy, guzy
• Endometrioza
• Choroby szyjki macicy
• PCOS

Diagnostyka nieprawidłowych krwawień i zatrzymania miesiączki

Dobór odpowiedniej metody antykoncepcji:

• antykoncepcja doustna,
• antykoncepcja przezskórna,
• wkładki wewnątrzmaciczne

Kompleksowa opieka nad kobietą w ciąży:

• przygotowanie do ciąży,
• rozpoznanie ciąży,
• prowadzenie ciąży,
• opieka poporodowa

Diagnostyka niepłodności

Opieka nad kobietą w okresie menopauzy, w tym m.in.:

• dobór hormonalnej terapii zastępczej (HTZ)

Pacjentki Gyncentrum otrzymują na miejscu w poradni dostęp do specjalistycznych badań, m.in.:

• badania cytologicznego
• badań USG
• badań w kierunku HPV
• badań w kierunku raka szyjki macicy
• badań biochemicznych
• badań hormonalych
• badań w zakresie chorób zakaźnych
• badań bakteriologicznych
• badań w zakresie biologii molekularnej
• badań genetycznych
• badań immunologicznych

Objawami, z którymi Pacjentki najczęściej zgłaszają się do poradni ginekologiczno-położniczej są świąd, pieczenie i upławy z pochwy. Powodem tego typu dolegliwości może być zarówno infekcja intymna (grzybicza, bakteryjna, wirusowa), jak i alergia na substancje dodawane do środków higienicznych, takich jak podpaski, tampony, wkładki czy płyny do higieny intymnej.

Do poradni ginekologiczno-położniczej warto zgłosić się również w przypadku nieregularnych cykli menstruacyjnych. Miesiączka może się spóźniać lub pojawiać zbyt wcześnie z wielu powodów: stresu, zmiany klimatu, przebytej infekcji, gwałtownej utraty masy ciała czy zaburzeń hormonalnych. Do ginekologa przychodzą także panie, które podejrzewają, że mogą być w ciąży i chciałyby to potwierdzić oraz panie planujące rozpocząć stosowanie antykoncepcji hormonalnej.

Inne wskazania do wizyty w poradni ginekologiczno-położniczej to:

• obfite i bolesne miesiączki
• krwawienia międzymiesiączkowe
• bóle podbrzusza
• suchość pochwy
• dolegliwości po zastosowaniu antykoncepcji hormonalnej
• bolesne stosunki
• bolesność piersi
• przedłużające się starania o dziecko
• dolegliwości związane z menopauzą

Badanie cytologiczne

Jest to badanie, które daje możliwość wczesnego wykrycia raka szyjki macicy. Jest całkowicie bezbolesne i można je wykonać podczas rutynowej wizyty. Próbkę do badania cytologicznego stanowi wymaz z szyjki macicy pobrany specjalną szczoteczką.

Badanie ginekologiczne

Jest to badanie, które umożliwia ocenę stanu narządu rodnego. Lekarz przeprowadza je palpacyjnie albo za pomocą wziernika.

USG ginekologiczne

Badanie ultrasonograficzne pozwala ocenić kondycję macicy oraz jajników, określić ich rozmiar i lokalizację. USG ginekologiczne wykonuje się na 3 sposoby: dopochwowo (u kobiet, które współżyły) oraz przez powłoki brzuszne lub odbyt (u kobiet, które nie współżyły).

Laparoskopię ginekologiczną

Jest to zabieg diagnostyczno-leczniczy pozwalający ocenić stan kobiecych narządów rodnych. Wykonuje się go przy podejrzeniu niedrożności jajowodów, w celu usunięcia mięśniaków macicy, guzków, torbieli i ognisk endometrialnych. Laparoskop wyposażony w specjalny zestaw optyczny wprowadza się przez 3 niewielkie otwory wykonane w powłokach brzusznych.

Histeroskopię

Jest to zabieg diagnostyczno-leczniczy pozwalający na oglądanie jamy macicy, endometrium oraz ujść macicznych jajowodów w dużym powiększeniu. Histeroskop mający postać długiej rurki wyposażonej w kamerę wprowadza się do jamy macicy przez pochwę i szyjkę macicy.

Sono-HSG

Jest to badanie umożliwiające ocenę macicy i jajowodów. Lekarz ginekolog rozchyla najpierw ściany pochwy przy pomocy wziernika, następnie dezynfekuje szyjkę macicy i wprowadza sterylny jednorazowy cewnik, na którego końcu umieszczony jest balonik. By uwidocznić macicę i jajowody, podaje przez cewnik roztwór soli, który je wypełnia. Badanie obywa się pod kontrolą USG.

Niepłodność immunologiczna to rodzaj niepłodności, za którą odpowiada układ immunologiczny. Może to być zarówno żeński, jak i męski układ immunologiczny. W przypadku kobiety oznacza to, że organizm wytwarza przeciwciała, które atakują jej własne komórki jajowe. Zdarza się także, że przeciwciała zwalczają także nasienie mężczyzny, co uniemożliwia zapłodnienie. Z kolei organizm mężczyzny może wytwarzać przeciwciała, które niszczą materiał genetyczny zawarty w nasieniu, co prowadzi do niszczenia plemników i niepłodności mężczyzny.

Badania naukowe wskazują, że do przyczyn wywierających istotny negatywny wpływ na proces zapłodnienia, implantacji zapłodnionego już jaja płodowego i wczesny rozwój zarodka ludzkiego, zwłaszcza w okresie pierwszych 10 tygodni, należy zaliczyć przyczyny immunologiczne. Ocenia się, że zaburzenia immunologiczne mogą być odpowiedzialne za 65%-70% utrat ciąż u kobiet z poronieniami nawykowymi. Obejmują one czynniki autoimmunologiczne i alloimmunologiczne.

• w przypadku stwierdzonej niepłodności,
• gdy dochodzi do poronień nawykowych,
• w przypadku częstych stanów zapalnych, zakażeń.

W terapii niepłodności immunologicznej wykorzystuje się metody immunostymulacji oraz leczenie immunomodulujące poprzedzone wnikliwą analizą mechanizmów immunologicznych rozrodu.

• Immunofenotyp z krwi obwodowej
• Nadkrzepliwość wrodzona Gen F2, F5 (czynnik V Leiden + mutacja 20210 G-A genu protrombiny met. PCR)
• Termolabilny wariant MTHFR (oznaczenie wariantu polimorfologicznego MTHFR 1298C + oznaczenie termolabilnego wariantu MTHFR C 677T)
• Pakiet nadkrzepliwość (nadkrzepliwość wrodzona Gen F2, F5 (czynnik V Leiden + mutacja 20210 G-A genu protrombiny met. PCR) + termolabilny wariant MTHFR)
• Badanie polimorfizmu APA 1 w genie IGF 2
• Mutacja w genie CFTR (290 mutacji) niepłodność męska (met. PCR)
• Mikrodelecje chromosomu Y
• Azoospermia (met. PCR)
• Mutacja 20210 G-A genu protrombiny (met. PCR)
• Czynnik V Leiden (met. PCR)
• Mukowiscydoza 205 mutacji (met. PCR)
• Antykoagulant toczniowy
• Przeciwciała antykardiolipinowe (IgG, IgM)
• Przeciwciała przeciwko β2 -glikoproteinie I (IgG, IgM)
• Przeciwciała przeciw fosfatydyloserynie (IgG, IgM)
• Przeciwciała przeciw fosfatydyloinozytolowi (IgG, IgM)
• Przeciwciała przeciwko protrombinie (IgG, IgM)
• Obecność przeciwciał blokujących (allo MLR)
• Test mikrocytotoksyczny
• KIR
• Typowanie tkankowe molekularne (HLA C)
• Homocysteina
• ANA1
• ANA2
• ANA3
• Przeciwciała przeciwjądrowe typ świecenia
• Inhibina B
• Kariotyp (badanie cytogenetyczne z krwi obwodowej)

Konizacja szyjki macicy jest krótkim zabiegiem operacyjnym wykonywanym zarówno w celu diagnostycznym jak i leczniczym. Polega na wycięciu stożka szyjki macicy (z łac. conus to właśnie stożek) i poddaniu go badaniom histopatologicznym. Głównym wskazaniem do zabiegu konizacji szyjki macicy jest nieprawidłowy wynik cytologii.

Konizację szyjki macicy wykonuje się w krótkim znieczuleniu ogólnym, podawanym dożylnie lub dolędźwiowo. Dlatego też do kliniki należy zgłosić się na czczo, tj. nie przyjmować pokarmów i płynów przez 6-8 godzin. Przed samym zabiegiem pacjentka rozmawia z lekarzem anestezjologiem na temat stanu swojego zdrowia oraz rodzaju znieczulania. Konizacja odbywa się na stole zabiegowym w pozycji ginekologicznej.

Gdy pacjentka jest już odpowiednio znieczulona, lekarz wprowadza do pochwy wziernik tak, by dobrze uwidocznić jej wnętrze. Następnie przy pomocy skalpela, lasera lub tzw. pętli elektrochirurgicznej, wycina fragment szyjki macicy. Następnie przechodzi do wyłyżeczkowania jamy macicy, co dodatkowo pozwala zdiagnozować inne nieprawidłowości w jej obrębie. Pobrana w trakcie konizacji tkanka jest poddawana ocenie histopatologicznej. W niektórych przypadkach szyjka macicy wymaga założenia szwów rozpuszczalnych.

Cały zabieg trwa ok. 30 minut i najczęściej jeszcze tego samego dnia pacjentka może udać się do domu.

• Nieprawidłowy wynik badania cytologicznego
• Nieprawidłowy wynik kolposkopii
• Nieprawidłowy wynik biopsji szyjki macicy

Konizacja szyjki macicy jest zabiegiem bezpiecznym, rzadko wywołującym powikłania, w związku z czym nie ma do niej większych przeciwskazań. Jak w przypadku każdego zabiegu chirurgicznego nie wykonuje się jej w trakcie miesiączki oraz w trakcie toczącego się w organizmie stanu zapalnego.

Po zabiegu konizacji szyjka macicy może goić się nawet 3-4 tygodnie. Przez ok. 24 godziny po zabiegu mogą też utrzymywać się skurczowe bóle podbrzusza. Ponadto pacjentka może spodziewać się krwawienia i upławów z dróg rodnych. Jeśli trwają one dłużej niż 3 tygodnie, powinna niezwłocznie udać się do lekarza. W trakcie rekonwalescencji zaleca się oszczędny tryb życia, szczególną dbałość o higienę miejsc intymnych oraz nieużywanie tamponów.

Torbiel jajnika to patologiczna przestrzeń ograniczona ścianą. Najczęściej powstaje na skutek zmian hormonalnych w organizmie kobiety, ale nie tylko.

W prawidłowym cyklu menstruacyjnym komórka jajowa dojrzewa w tzw. pęcherzyku Graafa. Pęcherzyk następnie pęka, wypuszczając jajeczko wprost do jajowodu. Czasem jednak, z powodu zaburzonej gospodarki hormonalnej, tak się nie dzieje. Pęcherzyk zamiast pęknąć, rośnie i wypełnia się płynem. Tak powstaje tzw. torbiel czynnościowa, czyli torbiel pochodząca z przetrwałego pęcherzyka Graafa. Przeważnie jest ona niegroźna i wchłania się samoistnie już w kolejnym cyklu.

Torbiel jajnika może być również następstwem endometriozy, czyli choroby polegającej na obecności endometrium poza jamą macicy. Torbiele endometrialne, ze względu na swoją ciemnobrunatną barwę, nazywa się też „czekoladowymi”. Przeważnie wymagają one usunięcia. Inną odmianą torbieli jest tzw. torbiel skórzasta, inaczej dermoidalna.

Poza łagodnymi torbielami jajników istnieją też niestety torbiele złośliwe – rak jajnika. Te w każdym przypadku wymagają usunięcia.

Torbiele jajnika usuwa się obecnie dwiema metodami – tradycyjną oraz laparoskopową. Pierwszą stosuje się najczęściej wtedy, gdy istnieje duże ryzyko, że zmiana jest złośliwa. Otwierając powłoki brzuszne, lekarz ma wtedy większe pole do działania. Może np. zadecydować o resekcji całego jajnika, jeśli uzna to za konieczne. Rekonwalescencja po usunięciu torbieli jajników metodą tradycyjną trwa jednak zdecydowanie dłużej.

Podczas laparoskopii chirurg wykonuje maksymalnie 3 niewielkie nacięcia. Najpierw jednak jama brzuszna zostaje wypełniona dwutlenkiem węgla, dzięki czemu powłoki brzuszne unoszą się, a narządy wewnętrzne rozsuwają. Chirurg wprowadza laparoskop przez niewielkie – 10 milimetrowe – nacięcie w pępku. Urządzenie to wyposażone jest w zestaw optyczny, który pozwala dokładnie obejrzeć wnętrze jamy brzusznej. Jeśli istnieje potrzeba, poniżej linii bikini wykonywane są 2 kolejne nacięcia, przez które chirurg wprowadza mikronarzędzia. Wnętrze macicy wyświetla się na monitorze, dzięki czemu wszystko jest dobrze widoczne. Po zakończeniu operacji nacięcia są zaszywane, a dwutlenek węgla wypuszczany z jamy brzusznej. Następnie czuwający nad pacjentką anestezjolog przystępuje do jej wybudzania.

• Torbiel jest przyczyną dolegliwości: ból podbrzusza, parcie na pęcherz, problemy z wypróżnianiem się, zaburzenia miesiączkowania
• Torbiel jest na tyle duża, że uciska na inne narządy, upośledzając ich funkcjonowanie
• Torbiel uległa pęknięciu lub jest zagrożona pęknięciem
• Istnieje podejrzenie, że torbiel może mieć charakter złośliwy
• Torbiel nie powstała w wyniku zaburzeń hormonalnych i w związku z tym nie wchłonie się sama w kolejnym cyklu
• Kobieta jest po 45. roku życia, co wiąże się z większym ryzykiem zezłośliwienia torbieli jajnika

Czas, w którym pacjentka dochodzi do siebie po zabiegu usunięcia torbieli jajników jest różny w zależności od zastosowanej metody. Laparoskopia jest zabiegiem małoinwazyjnym, po którym nie pozostaje rozległa rana pooperacyjna. Dzięki temu pacjentka dość szybko odzyskuje siły i najczęściej tego samego dnia opuszcza klinikę. Po ok. 7-14 dniach może wrócić do normalnej aktywności. Okres rekonwalescencji po usunięciu torbieli jajników metodą tradycyjną trwa zwykle nieco dłużej i może wynosić nawet kilka tygodni.

Osteoporoza jest chorobą szkieletu charakteryzującą się zwiększonym ryzykiem złamań kości w następstwie zmniejszenia ich gęstości mineralnej i jakości tkanki kostnej. Warto wiedzieć, że zanik tkanki kostnej nie boli i postępuje bezobjawowo, stopniowo osłabiając kości. Kości przez to są słabsze i bardziej narażone na złamania.

Złamanie osteoporotyczne powstaje w wyniku niewielkiego urazu, a często brak jest nawet potwierdzonego przez pacjenta zdarzenia, które mogło być powodem złamania – tak bywa zwłaszcza w przypadku złamań kręgów.

Podstawowym narzędziem służącym do diagnostyki osteoporozy jest badanie densytometryczne. Badanie to wykonuje się przy pomocy densytometru właściwie na każdym etapie – od diagnozy pacjenta, przez dobór najbardziej optymalnej terapii, aż po cykliczne monitorowanie postępów leczenia.

Densytometria jest rodzajem badania rentgenowskiego wykorzystującym niskie dawki promieniowania. Densytometr tworzy dwuwymiarowy obraz trójwymiarowej struktury kości wskazując gęstość masy kostnej wyrażoną w g/cm2 (BMD – Bone Mineral Density).

Badanie wykonuje się w centralnych lokalizacjach takich jak część lędźwiowa kręgosłupa, biodro lub przedramię. Wykonujemy także densytometrie całego ciała – Total body oraz po endoprotezoplastyce stawów biodrowych.

Zaletą pomiarów gęstości mineralnej kości (BMD) w kręgosłupie jest to, że z racji dużej zawartości kości beleczkowej tu najwcześniej pojawią się zmiany osteoporotyczne oraz – z tego samego powodu – najwcześniej uwidaczniają się efekty lecznicze. Niestety z wiekiem pojawiają się zmiany zwyrodnieniowe w kręgosłupie, które poprzez generowanie osteofitów, mogą podnieść wartość BMD. Pomiar BMD w tym obszarze u więcej niż połowy pacjentów z różnych przyczyn może wykazywać istotne różnice wartości T-score w porównaniu z pomiarem BMD kości udowej.

Standardowo zaleca się wykonywanie badania jednocześnie w obu tych lokalizacjach – części lędźwiowej kręgosłupa oraz biodra.

Podczas densytometrii Total Body skanowane jest całe ciało. Ocenie zostaje poddana masa tkanki tłuszczowej wraz z procentowym jej udziałem w stosunku do masy całego ciała oraz zawartość tkanki mięśniowej wyznaczona w gramach w poszczególnych regionach ciała.

Przed badaniem wykonuje się pomiar wzrostu i masy ciała oraz przeprowadza wywiad z pacjentem na temat schorzeniach, na które choruje oraz zażywanych leków. Do badania należy położyć się na specjalnym stole, do którego przymocowane jest ramię aparatu. Ramię densytometru przesuwa się nad ocenianym fragmentem kośćca. Badanie przedramienia wykonywane jest na siedząco. Samo badanie trwa ok. 1-5 minut, w czasie którego mierzona jest gęstość kośćca przy użyciu niskiej dawki promieniowania rentgenowskiego. Wynik jest wydawany bezpośrednio po badaniu. Do wyniku dodawane są również zalecenia, a sam wynik zostaje omówiony przez wykonującego badanie.

Badanie densytometryczne jest zalecane przede wszystkim:

• kobietom w okresie menopauzy i pomenopauzalnym
• kobietom, które kilkukrotnie rodziły w krótkich odstępach czasu
• kobietom, które zaczęły późno miesiączkować
• kobietom stosującym hormonalną terapię zastępczą (HTZ)
• mężczyznom po 70. roku życia
• osobom o niskiej masie ciała
• osobom, u których niewielki uraz (np. upadek z wysokości własnej, uderzenie) prowadzi do złamania
• osobom prowadzącym siedzący tryb życia
• osobom, u których w rodzinie występowały przypadki osteoporozy
• palaczom
• osobom nadużywającym alkoholu
• osobom mającym niską zawartość wapnia i witaminy D w diecie
• osobom chorym na nadczynność tarczycy, chorobę wrzodową, zespoły złego wchłaniania, niewydolność wątroby czy nerek

• przebyte złamania niskoenergetyczne;
• radiologiczne deformacje kręgów lub osteopenia;
• występowanie osteoporozy w rodzinie (złamanie bkk udowej u matki);
• inne czynniki ryzyka osteoporozy: obniżenie wzrostu o około 4 cm, kyfoza, niskie BMI (<19 kg/m2);
• podejrzenie wtórnej osteoporozy: reumatoidalne zapalenie stawów, pierwotna nadczynność przytarczyc, nieuregulowana nadczynność tarczycy, choroby wątroby, zespoły złego wchłaniania, pierwotny hypogonadyzm;
• monitorowanie leczenia;
• nieleczony niedobór estrogenów, wczesna menopauza <45 lat, wtórny brak miesiączki ponad 6 miesięcy (bez ciąży);
• leczenie doustne glikokortykosteroidami przez 3 miesiące lub więcej;

Spirometria mierzy pojemność i objętość płuc oraz ocenia przepływ powietrza przez płuca i oskrzela. Badanie spirometryczne jest całkowicie bezbolesne i nieinwazyjne. W trakcie jego trwania pacjent wykonuje przez specjalny ustnik kilka głębokich wdechów i wydechów.

Po przekroczeniu 40. roku życia spirometrię najlepiej wykonywać co 2 lata. Chyba, że pacjent zgłasza niepokojące objawy ze strony układu oddechowego, np. kaszel, świszczący oddech, duszności czy ból w klatce piersiowej. Wówczas lekarz może zalecić częstsze przeprowadzanie tego badania. O regularnym wykonywaniu spirometrii powinni pamiętać także nałogowi palacze, ponieważ dym papierosowy jest jednym z tych czynników, które najbardziej sprzyjają rozwojowi POChP.

Badanie spirometryczne polega na oddychaniu przez ustnik spirometru i wykonuje się je w pozycji siedzącej. Osoba przeprowadzająca badanie zakłada na nos pacjenta specjalny klips, by oddychał on wyłącznie przez usta. Następnie pacjent obejmuje ustami podłączony do spirometru ustnik i wykonuje kolejne polecenia osoby przeprowadzającej badanie. Na początku pacjent wykonuje jedynie spokojne oddechy. Ten etap badania nazywamy spirometrią statyczną. Następnie zostaje poproszony o nabranie jak największej ilości powietrza, a następnie wykonanie możliwie jak najgłębszego wydechu. Ten etap badania nazywamy spirometrią dynamiczną.

Dla uzyskania wiarygodnego wyniku cała procedura wykonywana jest kilkukrotnie, a o liczbie powtórzeń decyduje personel medyczny.

Na podstawie stopnia poprawy wskaźników spirometrycznych, głównie FEV1 – natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej i/lub FVC – natężonej pojemności życiowej, ocenia się odwracalność obturacji, wykonując tzw. próbę rozkurczową. Badanie polega na ponownym pomiarze spirometrycznym 15-30 minut po inhalacji krótko-działającego leku rozszerzającego oskrzela (zwykle salbutamol). Sam pomiar jest bezbolesny i nieinwazyjny, trwa kilka minut.

Pacjenci przyjmujący na stałe leki rozszerzające oskrzela powinni je odstawić przed wykonaniem spirometrii z próbą rozkurczową na ok. 6-24 godzin przed badaniem. W tym celu należy się skonsultować ze swoim lekarzem prowadzącym.

Spirometria z próbą rozkurczową trwa około 60 min. Na badania należy zgłosić się ze skierowaniem. Bezwzględnie skierowanie musi zawierać nazwę i dawkę leku rozszerzającego oskrzela. Pacjent nie przynosi leku na badanie.

Spirometria jest jednym z podstawowych narzędzi w diagnostyce chorób płuc. Lekarze zalecają jej wykonanie m.in. w następujących sytuacjach:

• w trakcie rehabilitacji poCOVIDOWEJ
• u pacjentów zgłaszających takie objawy jak: kaszel, duszności, bóle w klatce piersiowej, świszczący oddech, powracające infekcje
• u pacjentów z podejrzeniem astmy oskrzelowej lub innej choroby układu oddechowego
• u pacjentów z potwierdzoną astma oskrzelowa lub inną chorobą układu oddechowego (spirometrię wykonuje się wówczas w celu monitorowania przebiegu choroby oraz skuteczności leczenia)
• u nałogowych palaczy
• u pacjentów po przeszczepach płuc
• diagnostyka POChP
• przewlekły kaszel z odkrztuszaniem dużej ilości wydzieliny

Istnieją schorzenia, które stanowią bezpośrednie przeciwwskazanie do spirometrii. Są to m.in.:

• tętniak aorty
• tętniak tętnicy mózgowej
• przebyta niedawno operacja okulistyczna
• przebyty niedawno zawał serca, udar mózgu
• odma płuc
• zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe
• nadciśnienie tętnicze
• dławica piersiowa
• odwarstwienie siatkówki
• krwioplucie o niewyjaśnionej przyczynie
• dolegliwości bólowe po przebytej operacji w obrębie jamy brzusznej lub klatki piersiowej, uniemożliwiające wykonanie pełnego wdechu i wydechu

Spirometria nie jest badaniem, które wymaga szczególnych przygotowań ze strony pacjenta. Niemniej jednak, aby przebiegało bez zakłóceń, a wynik był wiarygodny, należy pamiętać o kilku prostych zasadach:

• na spirometrię warto założyć wygodne ubranie, dające swobodę ruchów w okolicy tułowia (szczególnie klatki piersiowej i brzucha)
• minimum 4 godziny przed badaniem nie należy palić papierosów oraz spożywać alkoholu, kawy, herbaty i innych napojów typu „cola”
• 2 godziny przed badaniem nie należy już jeść zbyt dużych posiłków
• minimum 30 min. przed badaniem nie należy podejmować żadnego intensywnego wysiłku fizycznego
• w dniu badania nie należy przyjmować preparatów wziewnych

Naszą misją jest zapewnienie kompleksowej opieki medycznej oraz nowoczesnych rozwiązań terapeutycznych, które mają pomóc parom zmagającym się z problemem niepłodności. Wierzymy, że każda niepłodna para zasługuje na szansę na rodzicielstwo. My dążymy do tego, by mogły zrealizować to marzenie.

Do każdego pacjenta podchodzimy indywidualnie. Zanim przystąpimy do leczenia, przeprowadzamy pełną diagnostykę przyczyn niepłodności, począwszy diagnostyki endokrynologicznej, poprzez badania anatomiczne, infekcyjne, immunologiczne, a skończywszy na zaawansowanej diagnostyce genetycznej. Na podstawie uzyskanych wyników proponujemy przemyślane rozwiązania i skuteczną terapię.

W swojej pracy sięgamy po najnowocześniejsze techniki wspomaganego rozrodu, takie jak ICSI, IMSI, PICSI oraz diagnostykę preimplantacyjną, w tym PGT-A, niPGTA, PGT-M, PGT-SR oraz Karyomapping. Oferujemy również szeroki zakres badań laboratoryjnych oraz dostęp do Międzynarodowego Banku Nasienia i Komórek Jajowych Gyncentrum. W trosce o komfort i rosnące potrzeby naszych Pacjentów staramy się nieustannie poszerzać ofertę wykonywanych badań i zabiegów.

ul. Żelazna 1 (III piętro)
40-851 Katowice

Rejestracja telefoniczna:

tel. +48 735 122 777
e-mail: [email protected]

poniedziałek – piątek: 7:00 – 20:00
sobota: 7:00 – 15:00

od dnia 1.12.2023r nasza infolinia będzie czynna:

poniedziałek-piątek: 7:00-19:00
sobota: 7:00-15:00

Godziny otwarcia kliniki:

poniedziałek-piątek: 7:00 – 19:00
sobota: 7:00 – 14:00

Punkt pobrań materiału do badań:

poniedziałek-piątek: 7:00-19:00
sobota: 7:00-13:00

Chcesz wykonać badania prenatalne?
Zapraszamy do ośrodka diagnostyki prenatalnej
przy ul. Kościuszki 229 (CH Libero, poziom +2) w Katowicach

Sprawdź, jak dojechać do Gyncentrum Katowice

Klinika Gyncentrum Kraków jest miejscem, w którym zapewniamy kompleksową opiekę medyczną oraz dostarczamy nowoczesnych rozwiązań terapeutycznych. Mają one pomóc parom zmagającym się z problemem niepłodności spełnić swoje największe marzenie – marzenie o dziecku. Jako klinika leczenia niepłodności dokładamy wszelkich starań, by udało się je zrealizować.

Cechuje nas indywidualne podejście do każdego pacjenta. Zanim przystąpimy do leczenia, przeprowadzamy pełną diagnostykę przyczyn niepłodności, począwszy diagnostyki endokrynologicznej, poprzez badania anatomiczne, infekcyjne, immunologiczne, a skończywszy na zaawansowanej diagnostyce genetycznej. Na podstawie uzyskanych wyników proponujemy przemyślane rozwiązania i skuteczną terapię.

W swojej pracy sięgamy po najnowocześniejsze techniki wspomaganego rozrodu, takie jak ICSI, IMSI, PICSI oraz diagnostykę preimplantacyjną, w tym PGT-A, niPGTA, PGT-M, PGT-SR oraz Karyomapping. Oferujemy również szeroki zakres badań laboratoryjnych oraz dostęp do Międzynarodowego Banku Nasienia i Komórek Jajowych Gyncentrum. W trosce o komfort i rosnące potrzeby naszych Pacjentów staramy się nieustannie poszerzać ofertę wykonywanych badań i zabiegów.

ul. Mehoffera 10
31-322 Kraków

Rejestracja telefoniczna:

tel. +48 735 122 777
e-mail: [email protected]

poniedziałek – piątek: 7:00 – 20:00
sobota: 7:00 – 15:00

od dnia 1.12.2023r nasza infolinia będzie czynna:

poniedziałek-piątek: 7:00-19:00
sobota: 7:00-15:00

Godziny otwarcia kliniki:

poniedziałek-piątek: 7:00 – 20:00

Punkt pobrań materiału do badań:

poniedziałek-piątek: 7:30-19:00

Sprawdź, jak dojechać do Gyncentrum Kraków

W codziennej pracy przyświeca nam jeden cel: zapewnić wsparcie i kompleksową opiekę medyczną oraz dostarczyć nowoczesnych rozwiązań terapeutycznych, które mają pomóc niepłodnym parom w ich trudnej walce o potomstwo. Wierzymy, że każda para borykająca się z problemem niepłodności zasługuje na to, by otrzymać szansę na rodzicielstwo. Naszą misją jest im to umożliwić.

Indywidualne podejście do Pacjenta jest dla nas priorytetem. Zanim rozpoczniemy leczenie, przeprowadzamy kompleksową diagnostykę przyczyn niepłodności, która obejmuje badania endokrynologiczne, badania anatomiczne, infekcyjne, immunologiczne oraz zaawansowaną diagnostykę genetyczną. W oparciu o uzyskane wyniki proponujemy starannie zaplanowaną i skuteczną terapię.

W swojej pracy sięgamy po najnowocześniejsze metody wspomaganego rozrodu, takie jak ICSI, IMSI, PICSI oraz diagnostykę preimplantacyjną, w tym PGT-A, niPGTA, PGT-M, PGT-SR oraz Karyomapping. Naszym Pacjentom oferujemy również szeroki zakres badań laboratoryjnych oraz dostęp do Międzynarodowego Banku Nasienia i Komórek Jajowych Gyncentrum. W trosce o ich komfort i indywidualne potrzeby staramy się sukcesywnie poszerzać ofertę wykonywanych badań i zabiegów.

ul. Kozielewskiego 9
42-218 Częstochowa

Rejestracja telefoniczna:

tel. +48 735 122 777
e-mail: [email protected]

poniedziałek – piątek: 7:00 – 20:00
sobota: 7:00 – 15:00

od dnia 1.12.2023r nasza infolinia będzie czynna:

poniedziałek-piątek: 7:00-19:00
sobota: 7:00-15:00

Godziny otwarcia kliniki:

poniedziałek: 8:00 – 20:00
wtorek: 8:00 – 20:00
środa: 7:00 – 18:00
czwartek: 7:00 – 18:00
piątek: 8:00 – 16:00

Punkt pobrań materiału do badań:

poniedziałek: 8:00 – 14:00
wtorek: 8:00 – 14:00
środa: 7:00 – 14:00
czwartek: 7:00 – 14:00
piątek: 8:00 – 12:00

Sprawdź, jak dojechać do Gyncentrum Częstochowa

Naszym głównym celem jest zapewnienie całościowej opieki medycznej i nowoczesnych terapii, które pomagają parom zmierzyć się z wyzwaniem, jakim bez wątpienia jest niepłodność. Wierzymy, że każda para, która zmaga się z problemami z zajściem w ciążę, zasługuje na szansę spełnienia marzeń o rodzicielstwie, my dążymy do tego, aby pomóc im je zrealizować.

Indywidualne podejście do każdego Pacjenta jest dla nas priorytetem. Przed rozpoczęciem leczenia dokładnie diagnozujemy przyczynę niepłodności, zaczynając od badań endokrynologicznych, przez analizę anatomii, poszukiwanie czynników infekcyjnych, aż po zaawansowane badania genetyczne. Dzięki uzyskanym wynikom możemy zaproponować dobrze przemyślane rozwiązania i skuteczną terapię.

W naszej pracy wykorzystujemy najnowocześniejsze techniki wspomaganego rozrodu, takie jak ICSI, IMSI, PICSI, a także przeprowadzamy diagnostykę preimplantacyjną, w tym PGT-A, niPGTA, PGT-M, PGT-SR oraz Karyomapping. Dysponujemy również szerokim wachlarzem badań laboratoryjnych oraz mamy dostęp do Międzynarodowego Banku Nasienia i Komórek Jajowych Gyncentrum. Naszym priorytetem jest troska o komfort i spełnianie rosnących potrzeb naszych Pacjentów, dlatego nieustannie rozwijamy naszą ofertę badań i zabiegów.

ul. Komorowicka 140
43-300 Bielsko-Biała

Rejestracja telefoniczna:

tel. +48 735 122 777
e-mail: [email protected]

poniedziałek – piątek: 7:00 – 20:00
sobota: 7:00 – 15:00

od dnia 1.12.2023r nasza infolinia będzie czynna:

poniedziałek-piątek: 7:00-19:00
sobota: 7:00-15:00

Godziny otwarcia kliniki:

poniedziałek: 7:00 – 18:00
wtorek: 7:00 – 19:00
środa: 7:00 – 19:00
czwartek: 7:00 – 18:00
piątek: 7:00 – 15:00

Punkt pobrań materiału do badań:

poniedziałek: 7:00 – 17:00
wtorek: 7:00 – 14:30
środa: 7:00 – 17:00
czwartek: 7:00 – 14:30
piątek: 7:00 – 14:30

Sprawdź, jak dojechać do Gyncentrum Bielsko-Biała

Naszym głównym celem jest zapewnienie kompleksowej opieki medycznej oraz dostarczenie nowoczesnych rozwiązań terapeutycznych, które mają pomóc niepłodnym parom spełnić ich marzenie o dziecku. Chcemy, by każda para mająca trudności z zajściem w ciążę otrzymała szansę na upragnione rodzicielstwo.

Do każdego przypadku staramy się podchodzić bardzo indywidualnie. Proces leczenia zawsze poprzedzamy kompleksową diagnostyką, która ma ustalić, co jest przyczyną niepłodności. Obejmuje ona badania endokrynologiczne, badania anatomiczne, infekcyjne, immunologiczne oraz zaawansowaną diagnostykę genetyczną. Na podstawie uzyskanych wyników proponujemy parze precyzyjnie zaplanowaną i skuteczną terapię.

By osiągnąć cel,  sięgamy po najnowocześniejsze metody wspomaganego rozrodu, takie jak ICSI, IMSI, PICSI oraz diagnostykę preimplantacyjną, w tym PGT-A, niPGTA, PGT-M, PGT-SR oraz Karyomapping. Nasza oferta obejmuje także szeroki zakres badań laboratoryjnych. Ponadto zapewniamy dostęp do Międzynarodowego Banku Nasienia i Komórek Jajowych Gyncentrum. Troszcząc się o komfort i indywidualne potrzeby naszych Pacjentów, staramy się sukcesywnie poszerzać ofertę wykonywanych badań i zabiegów.

ul. Tomasza Zana 32A
20-601 Lublin

Rejestracja telefoniczna:

tel. +48 735 122 777
e-mail: [email protected]

poniedziałek-piątek: 7:00 – 20:00
sobota: 7:00 – 15:00

od dnia 1.12.2023r nasza infolinia będzie czynna:

poniedziałek-piątek: 7:00-19:00
sobota: 7:00-15:00

Godziny otwarcia kliniki:

poniedziałek: 7:00 – 19:00
wtorek: 7.00 – 17.00
środa: 7.00 – 17.00
czwartek: 7.00 – 19.00
piątek: 7.00 – 17.00
sobota – niedziela: zamknięte

Sprawdź, jak dojechać do Gyncentrum Lublin

Naszą misją jest zapewnienie kompleksowej opieki medycznej oraz dostarczenie nowoczesnych rozwiązań terapeutycznych, które mają pomóc niepłodnym parom spełnić ich marzenie o dziecku. Chcemy, by każda para dotknięta problemem niepłodności otrzymała szansę na upragnione potomstwo.

Do każdego przypadku podchodzimy bardzo indywidualnie. Proces leczenia zawsze poprzedzamy kompleksową diagnostyką, która ma określić podłoże niepłodności. Obejmuje ona badania endokrynologiczne, badania anatomiczne, infekcyjne, immunologiczne oraz zaawansowaną diagnostykę genetyczną. Na podstawie uzyskanych wyników proponujemy parze najskuteczniejszą w jej przypadku terapię.

Aby osiągnąć cel, sięgamy po najnowocześniejsze metody wspomaganego rozrodu, takie jak ICSI, IMSI, PICSI oraz diagnostykę preimplantacyjną, w tym PGT-A, niPGTA, PGT-M, PGT-SR oraz Karyomapping. Nasza oferta obejmuje także szeroki wachlarz badań laboratoryjnych. Ponadto zapewniamy dostęp do Międzynarodowego Banku Nasienia i Komórek Jajowych Gyncentrum. Mając na uwadze komfort i indywidualne potrzeby naszych Pacjentów, staramy się przez cały czas poszerzać ofertę realizowanych badań i zabiegów.

ul. Głogowska 151
60-266 Poznań

Rejestracja telefoniczna:

tel. +48 735 122 777
e-mail: [email protected]

poniedziałek – piątek: 7:00 – 20:00
sobota: 7:00 – 15:00

od dnia 1.12.2023r nasza infolinia będzie czynna:

poniedziałek-piątek: 7:00-19:00
sobota: 7:00-15:00

Godziny otwarcia kliniki:

poniedziałek – piątek: 8:00 – 18:00
sobota: nieczynne

Sprawdź, jak dojechać do Gyncentrum Poznań

W Gyncentrum to zdrowie i komfort naszych Pacjentów stawiamy na pierwszym miejscu. Naszym celem jest zapewnienie wsparcia i kompleksowej opieki medycznej parom, które bezskutecznie starają się o dziecko. Na co dzień realizujemy marzenia par o dziecku poprzez zapewnienie najwyższej jakości diagnostyki i leczenia, dostosowanie opieki do indywidualnych potrzeb i przekonań Pacjentów, edukację, wsparcie emocjonalne czy inwestycję w nowoczesne technologie zwiększające skuteczność leczenia.

Przed rozpoczęciem leczenia, przeprowadzamy kompleksową diagnostykę przyczyn niepłodności, która obejmuje badania endokrynologiczne, badania anatomiczne, infekcyjne, immunologiczne oraz zaawansowaną diagnostykę genetyczną. Gyncentrum jest ośrodkiem nr 1 w Polsce w zakresie diagnostyki niepłodności i planowania rodziny. W oparciu o uzyskane wyniki proponujemy starannie zaplanowaną i skuteczną terapię.

W swojej pracy sięgamy po najnowocześniejsze metody wspomaganego rozrodu, takie jak ICSI, IMSI, PICSI oraz diagnostykę preimplantacyjną, w tym PGT-A, niPGTA, PGT-M, PGT-SR oraz Karyomapping. Nasi Pacjenci mają dostęp do szerokiego zakresu badań diagnostycznych, a nasz Międzynarodowy Bank Nasienia i Komórek Jajowych to największy bank komórek rozrodczych w tej części Europy.

ul. Rondo ONZ 1
00-124 Warszawa

Rejestracja telefoniczna:

tel. +48 735 122 777
e-mail: [email protected]

poniedziałek – piątek: 7:00 – 20:00
sobota: 7:00 – 15:00

od dnia 1.12.2023r nasza infolinia będzie czynna:

poniedziałek-piątek: 7:00-19:00
sobota: 7:00-15:00

Godziny otwarcia kliniki:

poniedziałek-piątek: 9:00 – 17:00
sobota-niedziela: nieczynne