Inseminacja

Podstawowym wskazaniem do inseminacji jest niepłodność, czyli zgodnie z kryteriami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) niemożność uzyskania ciąży przez okres 12. miesięcy, pomimo regularnego współżycia bez stosowania żadnych środków antykoncepcyjnych. Niepłodność może być spowodowana wieloma czynnikami, jednak nie wszystkie będą wskazaniem do inseminacji.

Zabieg ten jest proponowany parom, u których:

• występuje niemożność odbycia stosunku pochwowego,
• występuje niepłodność o podłożu immunologicznym, spowodowana tzw. wrogim śluzem szyjkowym (w śluzie znajdują się przeciwciała działające plemnikobójczo),
• występują obniżone parametry nasienia (mała liczba, mała ruchliwość plemników),
• występuje endometrioza I i II stopnia,
• występuje niepłodność idiopatyczna.

Aby procedura mogła zakończyć się sukcesem, muszą zostać z spełnione określone warunki. W przeciwnym razie inseminacja może okazać się zupełnie nieskuteczna i lekarz podejmie decyzje o odstąpieniu od procedury.

Inseminacji nie wykonuje się w przypadku:

• niedrożnych jajowodów – drożne jajowody są warunkiem koniecznym do przeprowadzenia inseminacji,
• mięśniaków macicy,
• polipów,
• stanów zapalnych w obrębie narządów rodnych,
• zaburzeń błony śluzowej macicy,
• parametrów nasienia niespełniających wymogów (koncentracja i ruchliwość plemników znacząco poniżej normy),
• występowania choroby nowotworowej,
• obecności bakterii w nasieniu partnera.

Nie, inseminacja jest zabiegiem całkowicie bezbolesnym i bezpiecznym dla kobiety. Wykonuje się go na fotelu ginekologicznym i trwa zaledwie 15 minut. Bezpośrednio po zabiegu inseminacji kobieta może udać się do domu. Powinna jednak dużo odpoczywać, unikać stresu i wysiłku fizycznego oraz dobrze się odżywiać.  Niewskazane są również gorące kąpiele i wizyty w saunie.

Inseminacja na cyklu stymulowanym lub naturalnym

Stymulacja owulacji przed inseminacją polega na przyjmowaniu odpowiednich dawek hormonów. Kobieta zażywa je doustnie lub w formie zastrzyków i mają one za zadanie zwiększyć liczbę dojrzewających komórek jajowych (oocytów) i tym samym zwiększyć szansę na zapłodnienie. Ich liczbę ocenia lekarz przy pomocy dopochwowego USG. Inseminacji nie musi oczywiście poprzedzać stymulacja jajeczkowania, może się ona odbyć również w naturalnym cyklu. Podczas indukcji jajeczkowania można uzyskać nawet do 3 dojrzałych pęcherzyków.

Na ok. dobę przed inseminacją, gdy pęcherzyki w jajnikach osiągną średnicę ok. 18-20 mm, kobiecie podaje się lek wywołujący owulację. Dzięki temu z pęcherzyka jajnikowego uwalnia się gotowa do zapłodnienia komórka jajowa.

W zależności od pochodzenia nasienia oraz miejsca jego podania wyróżnia się kilka rodzajów inseminacji. Najczęściej stosowaną metodą podania nasienia jest inseminacja domaciczna. Jeśli nasienie partnera jest dobrej jakości, wówczas zostaje ono podane partnerce. Jeśli nasienie jest słabej jakości lub niemożliwe jest jego pobranie, wówczas proponowane jest skorzystanie z nasienia anonimowego dawcy.

• Inseminacja domaciczna – nasienie mężczyzny trafia do jamy macicy. Najczęściej wykonywana i najbardziej skuteczna.
• Inseminacja doszyjkowa – nasienie mężczyzny trafia do szyjki macicy.
• Inseminacja dojajowodowa – nasienie mężczyzny trafia do jajowodu. Obecnie ten rodzaj inseminacji jest wykonywany najrzadziej.

• Inseminacja nasieniem partnera – nasienie do inseminacji oddawane jest w dniu zabiegu w klinice Gyncentrum. Minimalna ilość plemników w nasieniu wymagana do przeprowadzania inseminacji to 10 mln na ml. Do inseminacji wykorzystuje się jedynie plemniki o odpowiedniej ruchliwości oraz morfologii.
• Inseminacja nasieniem dawcy – w sytuacji, gdy nasienie partnera nie spełnia kryteriów wymaganych do przeprowadzenia zabiegu inseminacji (odpowiednia ilość, ruchliwość oraz prawidłowe wyniki morfologii plemników) możliwe jest wykorzystanie nasienia dawcy. Nasienie dawcy użyte do inseminacji poddawane jest okresowi karencji, podczas której wykonywane są szczegółowe badania wirusologiczne i mikrobiologiczne.