Zakażenia chlamydią stanowią poważny problem dla zdrowia publicznego, nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie. Z punktu widzenia ginekologii najistotniejsza wydaje się Chlamydia Trachomatis – przenoszona drogą płciową bakteria, którą zarazić mogą się zarówno kobiety, jak i mężczyźni.

Zakażenia chlamydią stanowią poważny problem dla zdrowia publicznego, nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie. Z punktu widzenia ginekologii najistotniejsza wydaje się Chlamydia trachomatis – przenoszona drogą płciową bakteria, którą zarazić mogą się zarówno kobiety, jak i mężczyźni. O bakterii tej często mówi się, że jest niewidzialnym zagrożeniem, ponieważ zakażenie chlamydią zazwyczaj przebiega bezobjawowo. Zlekceważona może niestety może prowadzić do różnych stanów chorobowych i w konsekwencji do powikłań, takich jak niepłodność, poronienia, ciąża pozamaciczna czy poród przedwczesny.

Chlamydia trachomatis – co to za patogen?

Chlamydia trachomatis jest bakterią bezwzględnie wewnątrzkomórkową, co w praktyce oznacza, że nie są w stanie namnażać się poza komórkami gospodarza. Wyróżniamy trzy gatunki chalmydii patogennych dla człowieka:

• Chlamydia trachomatis odpowiedzialna przede wszystkim za zapalenie układu moczowo-płciowego, zapalenie spojówek, a u noworodków – zapalenia płuc.

• Chlamydophila pneumoniae odpowiedzialna za zapalenia górnych i dolnych dróg oddechowych, rozprzestrzeniająca się drogą kropelkową.

• Chlamydophila psittaci (Chlamydia psittaci) wywołująca ornitozę, która objawia się najczęściej zapaleniem płuc, zakażenie jest następstwem kontaktu człowieka z różnymi gatunkami ptaków (papugi, kanarki, indyki, kaczki, gołębie) oraz wdychania pyłu, cząsteczek posiadających drobiny wysuszonego kału ptaków.

Jak dochodzi do zakażenia chlamydią trachomatis?

Każdego roku na świecie zakażeniu Chlamydią trachomatis ulega przeszło 100 milionów osób. Dorośli zarażają się głównie poprzez kontakty seksualne (stosunek pochwowy, analny, oralny). Ponieważ chlamydia jest bakterią szeroko rozpowszechnioną w naszej populacji, infekcji sprzyja duża liczba partnerów seksualnych oraz nieużywanie prezerwatyw. W tym miejscu warto zaznaczyć, że zabezpieczanie się przy użyciu prezerwatywy w 99% przypadków zapobiega zakażeniu chorobami przenoszonymi drogą płciową.

U noworodków najczęściej mamy do czynienia z zakażeniem okołoporodowym. Zarazić można się także przez wodę, wspólne ręczniki czy przedmioty higieny osobistej.

Jak objawia się zakażenie Chlamydią trachomatis?

Zakażenia chlamydią mają najczęściej umiarkowany lub bezobjawowy przebieg. Charakteryzuje je długi okres inkubacji (1-3 tygodni) oraz skłonność do przechodzenia w stan przewlekły, który może utrzymywać się nawet przez wiele lat. To wszystko sprawia, że zakażone osoby nieświadomie przenoszą bakterię na swoich partnerów seksualnych. Objawy, jeśli już występują, pojawiają się nawet po kilku tygodniach od wniknięcia patogenu do organizmu. U zakażonej kobiety może rozwinąć się:

• zapalenie kanału szyjki macicy, ze śluzowo-ropną wydzieliną oraz krwawieniem kontaktowym lub bez niego,
• tkliwość i ból szyjki macicy podczas badania ginekologicznego,
• ubytki w błonie śluzowej kanału szyjki macicy,
• dysuria (trudność w oddawaniu moczu),
• upławy,
• świąd i pieczenie pochwy,
• krwawienie po stosunku,
• krwawienia międzymiesiączkowe,
• ból w dole brzucha.

Niestety u ponad 70–95% kobiet zakażenie chlamydią przebiega bezobjawowo, w związku z czym są nieświadome zakażenie i nie podejmują terapii. Tymczasem nieleczona Chlamydia trachomatis może prowadzić do niebezpiecznych w skutkach powikłań: zapalenia cewki moczowej, zapalenia wątroby (zespół Fitz-Hugh-Curtisa), zapalenia gruczołu Bartholina. Chlamydia trachomatis stanowi także jeden z głównych czynników niepłodności żeńskiej. Statystycznie 1 na 5 kobiet zakażonych tą bakterią może mieć problemy z zajściem w ciążę. Nieleczona chlamydioza, bo tak nazywa się choroba wywołana przez chlamydię,  zwiększa również prawdopodobieństwo wystąpienia ciąży pozamacicznej, poronienia czy przedwczesnego porodu.

W przypadku mężczyzn sytuacja wygląda dość podobnie. Objawy są tak łagodne, że panowie ich nie zauważają. Jeśli już występują jakieś dolegliwości, to jest to najczęściej:

• zapalenie cewki moczowej,
• problemy z oddawaniem moczu (dysuria),
• śluzowo-ropny wyciek z cewki moczowej,
• zapalenie najądrzy,
• ból jąder.

Jak wygląda diagnostyka chlamydii?

Zakażenie chlamydią można zdiagnozować na dwa sposoby: badając krew pacjenta na obecność określonych przeciwciał lub za pomocą genetycznych testów PCR, które w badanej próbce wykrywają DNA bakterii.

Jak wygląda leczenie chlamydiozy?

W leczeniu chlamydiozy stosuje się przede wszystkim odpowiednio dobraną antybiotykoterapią, którą objęta zostaje osoba zakażona oraz wszyscy jej partnerzy seksualni.  Do antybiotyków rekomendowanych w leczeniu zakażenia chlamydią zaliczają się m.in. doksycyklina, erytromycyna, azytromycyna czy ofloksacyna. Niezwykle istotne jest jak najszybsze rozpoczęcie leczenia, by bakteria nie zdążyła doprowadzić do powikłań. Przez cały okres leczenia, jak i bezpośrednio po nim osoba zakażona nie powinna podejmować współżycia.

Podsumowując, Chlamydia trachomatis jest bakterią przenoszoną drogą płciową, która zagraża zdrowiu zarówno kobiet jak i mężczyzn. Z punktu widzenia ginekologii najistotniejsza wydaje się chlamydia trachomatis, która prowadzi do zapalenia układu moczowo-płciowego. Nieleczona chlamydioza może być przyczyną niepłodności, poronień, ciąży pozamacicznej oraz przedwczesnego porodu. Chlamydię trachomatis leczy się głównie antybiotykami, a najlepszym sposobem na uniknięcie zakażenia jest ograniczenie liczby partnerów seksualnych oraz zabezpieczanie się przy użyciu prezerwatywy.