Co czwarta z nas prędzej czy później usłyszy od swojego ginekologa, że ma nadżerkę. Jest to jedno z najczęstszych schorzeń ginekologicznych. Choć bezpośrednio nie zagraża życiu kobiety, nie wolno jej bagatelizować. Czym jest i jak diagnozuje się nadżerkę? W jaki sposób odróżnić ją od ektopii?

Statystycznie co czwarta z nas prędzej czy później usłyszy od swojego ginekologa, że ma nadżerkę. Jest to jedno z najczęstszych schorzeń ginekologicznych. I choć bezpośrednio nie zagraża życiu kobiety, nie wolno jej bagatelizować, ponieważ nieleczona może pociągać za sobą poważne konsekwencje. Czym jest i jak diagnozuje się nadżerkę? No i w jaki sposób odróżnić ją od ektopii, z którą tak często jest mylona? Przeczytaj artykuł, a poznasz odpowiedź!

Nadżerka czy ektopia – jak je rozróżnić?

Aby zrozumieć, na czym dokładnie polega nadżerka i czym różni się od ektopii, powinniśmy najpierw dowiedzieć się czegoś więcej na temat samej budowy szyjki macicy. Otóż tarcza części pochwowej szyjki macicy pokryta jest nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, natomiast kanał szyjki macicy wyściela nabłonek jednowarstwowy walcowaty. Granica pomiędzy nabłonkami zmienia się w różnych okresach życia kobiety. U dziewczynki, która nie miała jeszcze pierwszej miesiączki znajduje się ona głęboko w kanale szyjki. Gdy dziewczynka zaczyna dojrzewać, granica nabłonków naturalnie przesuwa się w kierunku pochwy. Przez cały okres rozrodczy, a więc od momentu wystąpienia pierwszej miesiączki aż do menopauzy granica nabłonków powinna znajdować się pomiędzy kanałem szyjki a tarczą szyjki macicy. Czasem jednak przesuwa się na tyle mocno, że wychodzi na zewnątrz, czyli na tarczę szyjki. Mówimy wtedy o tzw. nadżerce rzekomej. Cierpi na nią nawet 25% kobiet i może ona być spowodowana wieloma czynnikami. Nadżerkę rzekomą często rozpoznaje się u kobiet rozpoczynających współżycie seksualne, stosujących antykoncepcję hormonalną oraz u kobiet, które często zmieniają partnerów, a co się z tym wiąże, są bardziej narażone na infekcje intymne.

Zdecydowanie rzadziej mamy do czynienia z nadżerką prawdziwą, czyli ubytkiem nabłonka szyjki macicy. Najczęściej powstaje ona na skutek urazów mechanicznych, nieleczonych infekcji czy działania substancji chemicznych, przebytych porodów lub poronień.

Nadżerka – przypadłość, której nie widać…

Nadżerka może nie dawać żadnych widocznych objawów. Dlatego najczęściej jest rozpoznawana przypadkiem podczas rutynowego badania ginekologicznego lub widoczna na wyniku cytologii. Pełna diagnostyka nadżerki obejmuje także kolposkopię. Jest to krótkie, nieinwazyjne i bezbolesne badanie polegające na obserwacji dolnej części kobiecego układu rozrodczego (szyjki macicy, pochwy i sromu). Są jednak kobiety, u których nadżerka wywołuje dolegliwości. Najczęściej zgłaszane objawy to krwawienia kontaktowe (po stosunku), plamienia i krwawienia międzymiesiączkowe, pobolewanie w dole brzucha czy upławy o nieprzyjemnym zapachu i zielonym, białym lub żółtawym zabarwieniu.

Warto przeczytać: Profilaktyka – najlepsza przyjaciółka kobiety 

Czy nadżerka może zagrażać ciąży albo powodować niepłodność?

Nadżerka nie jest groźnym schorzeniem i z reguły nie ma wpływu na płodność czy przebieg ciąży. Niemniej jednak każda przyszła mama, u której stwierdzono nadżerkę powinna poinformować o tym fakcie swojego lekarza. Jest to bardzo ważne, ponieważ pod wpływem hormonów ciążowych nadżerka może zmienić swój charakter i np. przekształcić się w polipa. Ponadto sposób leczenia nadżerki może mieć wpływ na późniejszy przebieg porodu, dlatego zaleca się, aby terapię rozpocząć dopiero po rozwiązaniu. Najlepiej jednak wyleczyć nadżerkę jeszcze przed zajściem w ciążę.

Wypalić, a może zamrozić?  Metody leczenia nadżerek

O sposobie leczenia wykrytej nadżerki szyjki macicy decyduje lekarz w oparciu o wywiad medyczny i wyniki przeprowadzonych badań. Niektóre zmiany wymagają jedynie obserwacji, inne natychmiastowego leczenia. Bo choć nadżerka nie stwarza większego zagrożenia dla zdrowia i życia kobiety, to jednak niewielki procent tego typu zmian przekształca się w nowotwór szyjki macicy. Na szczęście medycyna radzi sobie z nadżerkami na wiele różnych sposobów. Oto najważniejsze z nich:

• Globulki i tabletki dopochwowe – metoda stosowana przy małych nadżerkach i prawidłowych wynikach cytologii.

• Koagulacja chemiczna – metoda polega ona na przykładaniu do nadżerki specjalnego preparatu, który likwiduje nieprawidłowy nabłonek.

• Kriokoagulacja – metoda polega na wymrażaniu nadżerki za pomocą ciekłego azotu. Zabieg jest bardzo skuteczny, jednak szyjka macicy goi się przez okres ok. 6 tyg.

• Elektrokoagulacja – metoda polega na wypaleniu nadżerki przy pomocy iskry elektrycznej. Choć jest to metoda skuteczna, może spowodować powstanie blizny, która zwęzi kanał szyjki macicy, utrudniając późniejszy poród.

• Fotokoagulacja – metoda polega na usuwaniu nadżerki przy pomocy fal świetlnych. Sprawdza się przy niewielkich zmianach, a okres gojenia trwa ok. 2 tygodnie.

Czytaj: Przechytrzyć raka – czyli kilka słów o diagnostyce nowotworu szyjki macicy 

Reasumując, nadżerka to bardzo powszechna przypadłość. Stwierdza się ją u co czwartej kobiety. Choć sama w sobie nie stanowi większego zagrożenia dla zdrowia lub życia, wymaga obserwacji, a czasem także leczenia. Nadżerkę można usunąć na wiele różnych sposobów, np. poprzez jej wypalenie, zamrożenie albo przy pomocy fal świetnych.