Diagnostyka przyczyn poronień. Badanie materiału z poronienia. Badanie kariotypu rodziców metodą mikromacierzy klinicznej (aCGH, kariotyp molekularny).
Diagnostyka przyczyn poronień
Poroniłaś? Poznaj przyczynę utraty ciąży i zwiększ szansę na utrzymanie kolejnej.
Statystycznie ok. 15-20% wszystkich rozpoznanych klinicznie ciąż kończy się samoistnym poronieniem.
W większości przypadków (60-80%) za stratą stoją wady genetyczne zarodka. W klinice Gyncentrum oferujemy naszym pacjentom pełną diagnostykę przyczyn poronień, obejmującą:
- Badanie genetyczne materiału z poronienia
- Badanie kariotypu rodziców metodą mikromacierzy klinicznej
Wyjaśnienie bezpośredniej przyczyny poronienia jest bardzo ważne z co najmniej kilku powodów. Po pierwsze, wiedząc, co przyczyniło się do utraty ciąży, rodzice mogą szybciej powrócić do równowagi emocjonalnej. Po drugie, mając świadomość źródła problemów z utrzymaniem ciąży, mogą podjąć działania, które zwiększą ich szanse na utrzymanie kolejnej.
Masz pytania dotyczące badań po poronieniu?
Gdzie można wykonać badanie w kierunku przyczyn poronień
Badanie materiału z poronienia
Najczęstszą przyczyną poronień samoistnych we wczesnym okresie ciąży są czynniki genetyczne, których większość stanowią zaburzenia w obrębie liczby chromosomów. Następstwem tych wad są nieprawidłowości w rozwoju zarodka, co zwykle prowadzi do poronienia. Wady te powstają zazwyczaj już na etapie łączenia się materiału genetycznego komórki jajowej i plemnika, są najczęściej przypadkowe i występują przy zupełnie prawidłowym kariotypie obojga partnerów.
Dlaczego warto wykonać badanie chorób genetycznych płodu po poronieniu?
- Choroby genetyczne są najczęstszą przyczyną poronień, dlatego w pierwszej kolejności warto wykluczyć aneuploidie u płodu.
- Badanie pozwala ukierunkować dalszą diagnostykę poronienia.
- Badanie umożliwia oszacowanie ryzyka poronień w przyszłości lub urodzenia dziecka z wadą genetyczną.
- Znając przyczynę poronienia, można lepiej przygotować się do kolejnej ciąży.
- Łatwiej jest pogodzić się z utratą ciąży, kiedy wiadomo, że nie wynikała ona z zaniedbania i nie można było jej zapobiec.
- Wynik badania genetycznego przyczyn poronienia, wykonanego w Laboratorium Genetycznego Gyncentrum, można skonsultować z lekarzem medycyny rozrodu Gyncentrum.
Badanie kariotypu rodziców
Statystycznie nawet 3 – 6% rodziców to nosiciele aberracji chromosomowych. Występowanie nieprawidłowości w strukturze bądź liczbie chromosomów wiąże się z wyższym ryzykiem niepowodzeń ciążowych, w tym nawykowych poronień. Taki rodzic nie ma żadnych widocznych objawów. Jedyne, co go niepokoi to niepowodzenia rozrodu. Narzędziem pozwalającym je zidentyfikować jest badanie kariotypu, oceniające liczbę i strukturę chromosomów.
W przypadku, gdy jeden z rodziców jest nosicielem aberracji chromosomowej, istnieje prawdopodobieństwo, że przy kolejnej ciąży również dojdzie do poronienia (zmiany te są dziedziczne). Ryzyko ponownej utraty ciąży jest w stanie określić tylko lekarz genetyk, na podstawie uzyskanych wyników badań. Może także zaproponować parze wykonanie badań prenatalnych lub diagnostyki preimplantacyjnej (PGD), poprzedzającej in vitro.
Mikromacierz kliniczna (kariotyp molekularny)
Mikromacierz kliniczna (kariotyp molekularny), wykorzystujący technologię aCGH, czyli porównawczą hybrydyzację genomową do mikromacierzy, daje dużo większe możliwości niż klasyczne badanie kariotypu. Poza aneuploidiami w chromosomach potrafi zidentyfikować dużo drobniejsze zmiany, tzw. submikroskopowe aberracje chromosomowe. Posługując się klasyczną cytogentyką (klasycznym badaniem kariotypu) nie jesteśmy w stanie ich namierzyć, z uwagi na ograniczoną rozdzielczość.
Kariotyp molekularny pozwala określić możliwą przyczynę utraty ciąży, obumarcia płodu lub urodzenia martwego dziecka. W tym celu wykorzystuje specjalne sondy molekularne, które przyłączają się do wybranych miejsc w DNA. Specjalne urządzenie rejestruje oraz analizuje sygnał z sond i dopiero w oparciu o tę analizę określony zostaje kariotyp pacjenta oraz zmiany w liczbie kopii wariantów. Utworzony obraz mikromacierzy jest analizowany bioinformatycznie, a następnie przekazywany do oceny diagnoście laboratoryjnemu.
WięcejDo analizy pozyskuje się następujące rodzaje próbek:
- krew obwodową – jeśli badanie ma na celu sprawdzenie nosicielstwa wad genetycznych u rodziców.
- materiał z poronienia – jeśli badanie ma na celu ustalenie, czy przyczyną poronienia była wada genetyczna zarodka.
- aminocyty (komórki płodu obecne w płynie owodniowym) – w przypadku, gdy badanie ma potwierdzić lub wykluczyć obecność wady genetycznej u płodu.
Co może powodować poronienia?
Statystycznie ok. 15-20% wszystkich rozpoznanych klinicznie ciąż kończy się samoistnym poronieniem, z czego ok. 80% poronień ma miejsce do 12. tygodnia ciąży. Poronienie może być wynikiem nieprawidłowości leżących zarówno po stronie organizmu matki, jak i zarodka. Wśród najczęstszych przyczyn straty ciąży wymienia się:
Wady genetyczne występujące u zarodka lub rodziców: w przypadku zarodka są to najczęściej nieprawidłowości w liczbie chromosomów (aberracje chromosomowe) odpowiedzialne za występowanie takich chorób o podłożu genetycznym, jak zespół Downa, zespół Edwardsa, zespół Patau, zespół Turnera i in. Ich obecność ma najczęściej charakter losowy i nie powtarza się w kolejnych ciążach. Zdecydowanie rzadziej za poronieniami stoją zaburzenia w kariotypach rodziców. Jednak jeśli już występują, mogą prowadzić do kolejnych poronień. Statystycznie jeden z partnerów spośród 3–6% par doświadczających nawykowych poronień jest nosicielem zrównoważonej strukturalnej aberracji chromosomowej (najczęściej translokacji Robertsonowskiej), która może uniemożliwiać utrzymanie ciąży.
Wady w budowie macicy: takie jak macica dwurożna, jednorożna, macica w przegrodą lub niewydolność szyjki macicy.
Zaburzenia hormonalne: znaczący wpływ na przebieg ciąży maja nieprawidłowe stężenia hormonów płciowych (niedobór, nadmiar), choroby tarczycy oraz PCOS.
Zaburzenia immunologiczne: takie jak zespół antyfosfolipidowy. W jego przebiegu dochodzi do wytworzenia przeciwciał, które atakują organizm ciężarnej.
Infekcje wirusowe, bakteryjne i grzybicze: takie jak różyczka, toksoplazmowa, cytomegalia, chlamydioza.
Zleć badanieNajczęściej zadawane pytania dotyczące
poronień
Poronienie najczęściej objawia się napadowym bólem podbrzusza o różnym nasileniu, promieniującym do lędźwiowo-krzyżowego odcinka kręgosłupa oraz plamieniem i krwawieniem z dróg rodnych. Do rzadszych objawów możemy zaliczyć: wzrost temperatury ciała, dreszcze, uczucie niepokoju, biało-różowawe upławy z dróg rodnych, utratę masy ciała.
Poronienia dzieli się w oparciu o różne kryteria, a każdy z typów ma nieco inny charakter. Wyróżniamy następujące rodzaje poronień:
- Poronienie samoistne: takie, do którego doszło bez ingerencji medycznej.
- Poronienie wczesne: takie, do którego doszło przed 12. tygodniem ciąży.
- Poronienie późne: takie do którego doszło po 12 tygodniu ciąży.
- Poronienie pojedyncze (sporadyczne): poronienie, do którego doszło tylko raz.
- Poronienia nawykowe/ nawracające: to trzecie i każde kolejne poronienie.
- Poronienie zupełne: takie, w którego przebiegu doszło do całkowitego wydalenia jaja płodowego z organizmu matki.
- Poronienie niezupełne: mówimy o nim wtedy, gdy fragmenty łożyska, kosmówki pozostają w macicy. Wówczas należy je usunąć np. podczas zabiegu łyżeczkowania macicy.
- Poronienie zatrzymane: to obumarcie jaja płodowego, po którym nie nastąpiło wydalenie obumarłego płodu. Najczęściej kobieta dowiaduje się o nim podczas badania USG.
- Poronienie w toku: poronienie, które już się rozpoczęło i któremu towarzyszą silny ból brzucha i obfite krwawienie z dróg rodnych. W tego typu poronieniach ciąży nie da się już uratować.
Rodzicom, którzy stracili dziecko w wyniku poronienia przysługuje prawo do:
- urlopu macierzyńskiego – 56 dni
- zasiłku pogrzebowego – 4 000 zł
- odszkodowania, jeśli rodzice mieli dodatkową polisę ubezpieczeniową
O powyższe świadczenia można ubiegać się w odpowiednich urzędach.
TAK! Pojedyncze poronienie nie wyklucza możliwości ponownego zajścia w ciążę i urodzenia zdrowego dziecka. Pomocne w osiągnięciu tego celu, jest poznanie przyczyny poronienia. Dlatego, gdy dojdzie do utraty ciąży, warto poddać się odpowiedniej diagnostyce.
Teoretycznie jest to możliwe już podczas pierwszej owulacji po stracie, czyli w okolicach 2-8 tygodnia po poronieniu. Lekarze zalecają jednak, by dać organizmowi czas na regenerację i rozpocząć starania nie wcześniej niż 3-6 miesięcy od poronienia.
Masz pytania dotyczące badań po poronieniu?