Ile kosztuje zapłodnienie
in vitro?

In vitro to stworzenie embrionu poza organizmem matki, lecz z zachowaniem wszystkich naturalnych procesów, tak aby jak najwierniej odzwierciedlić warunki panujące w naturze. Najczęściej używanymi metodami są ICSI lub IMSI, gdzie połączenie plemnika z komórką jajową zachodzi w kontrolowanych warunkach laboratoryjnych, naśladujących środowisko, które normalnie napotkałby oocyt w jajowodzie i później w kobiecej macicy. Zarówno komórce jajowej, jak i plemnikowi zapewnia się warunki najbardziej zbliżone do naturalnych.

Zapłodnienie in vitro składa się z 4 etapów:

• ETAP 1: Stymulacja hormonalna: Stymulacja hormonalna jajników ma na celu uzyskanie większej liczby dojrzałych pęcherzyków Graafa z komórkami jajowymi. W normalnym cyklu miesiączkowym powstaje zazwyczaj jedna komórka jajowa, natomiast dzięki stymulacji hormonalnej można uzyskać od 5 do 10 komórek jajowych w jednym cyklu. Proces ten  opiera się na spersonalizowanym protokole stymulacji, dostosowanym przez lekarza do indywidualnych potrzeb pacjentki. Hormony przyjmowane są w formie podskórnych zastrzyków, które pacjentka podaje sobie sama. W trakcie stymulacji, pacjentka jest ciągle nadzorowana przez lekarza, który monitoruje wzrost komórek jajowych i regularnie sprawdza poziom estradiolu we krwi. Gdy pęcherzyk osiągnie odpowiednie wymiary (>16 mm), lekarz podejmuje decyzję o zakończeniu stymulacji i ustala termin punkcji (pobrania komórek jajowych). Dodatkowo, pacjentka otrzymuje jednorazową dawkę hormonu hCG, który ma za zadanie wywołać owulację.

• ETAP 2: Punkcja jajników: W ciągu 36 godzin od przyjęcia hormonu hCG, ale jeszcze przed naturalnym pęknięciem pęcherzyków Graafa, przeprowadza się procedurę punkcji jajników. Pod nadzorem aparatu do USG, lekarz poprzez sklepienie pochwy nakłuwa pęcherzyki Graafa, pobierając płyn pęcherzykowy razem z komórkami jajowymi. W tym samym czasie najczęściej pobierane jest również nasienie od partnera.

• ETAP 3: W laboratorium embriolog przygotowuje komórki jajowe i plemniki do procesu zapłodnienia. Komórki jajowe, pobrane podczas punkcji jajników, izolowane są z płynu pęcherzykowego, a następnie umieszczane w dedykowanych pożywkach. Po oczyszczeniu nasienia, wybiera się najlepiej wyglądające i najbardziej ruchliwe plemniki do przeprowadzenia zapłodnienia.

• Etap 4: Transfer zarodka do jamy macicy: Po kilku dniach hodowli, gdy zarodek osiągnie najbardziej optymalne stadium rozwoju, tj. ukształtuje blastocystę, embrion (w uzasadnionych przypadkach embriony) przenoszone są do macicy.

Trudno podać ogólny koszt leczenia, gdyż składa się na niego wiele elementów. Każdy przypadek jest inny i wymaga indywidualnego planu diagnostyki oraz  leczenia.

Sama procedura in vitro to koszt rzędu 5000 do nawet 7000-8000 zł w  zależności od miasta. Do tego należy doliczyć szereg badań diagnostycznych zlecanych indywidualnie każdej parze oraz procedur zwiększających skuteczność in vitro. Ostateczny koszt może więc sięgać nawet 20 000. zł. Dodatkowo, jeśli pacjenci mają wskazanie do przeprowadzenia diagnostyki preimplantacyjnej, a także, gdy kolejne transfery nie kończą się ciążą, ten koszt może wzrosnąć do kilkudziesięciu czy nawet kilkuset tysięcy złotych.

Aby para mogła skorzystać z dofinansowania do in vitro w ramach programu miejskiego, musi spełniać m.in. następujące warunki:

• Do programu kwalifikują się pary pozostające w związku (małżeńskim lub partnerskim).
• Najczęściej kobieta powinna mieścić się w przedziale wiekowym 20-42 lata.
• Pary ubiegające się o refundację in vitro przechodzą kwalifikację lekarską, podczas której brany jest m.in. poziom hormonu AMH u kobiety.
• Para musi mieszkać na terenie miasta, gminy, województwa, w którym realizowany jest program dofinansowania do in vitro i w którym ubiega się o refundację.

To, ile wyniesie ostateczny koszt całej procedury zależy od bardzo wielu czynników. Zapłodnienie pozaustrojowe jest procesem kilkuetapowym, a końcowa cena za in vitro stanowi sumę wszystkich kosztów, jaką para musi ponieść za realizację każdego z nich. Warto także pamiętać, że każdy przypadek jest inny, w związku z tym, dla każdej pary przygotowujemy indywidualny plan leczenia (dostosowany konkretnej do sytuacji klinicznej). Pacjent może mieć wykonywane różne badania, rożne zabiegi i przyjmować różne leki. Dlatego też koszty leczenia u poszczególnych par mogą znacząco różnić się od siebie.

Nie, wkład własny nie jest wymagany. Za pomocą InviFinance pacjenci mogą spłacić całą procedurę, a spłatę udzielonego kredytu rozłożyć na wygodne raty.

Umowy InviFinance podlegają zapisom ustawy o kredycie konsumenckim. Zarówno nadpłata, jak i wcześniejsza spłata, możliwe są w każdym momencie trwania umowy. W InviFinance pacjenci nie ponoszą z tego tytułu żadnych dodatkowych kosztów. Po ewentualnym dokonaniu nadpłaty pożyczki można skorzystać z dwóch rozwiązań – obniżenia raty przy zachowaniu okresu umowy bez zmian lub skrócenia okresu trwania umowy z zachowaniem wartości raty na poziomie zbliżonym do wysokości raty w okresie poprzedzającym dokonanie nadpłaty. Przed dokonaniem nadpłaty albo całkowitej spłaty pożyczki zachęcamy do kontaktu z biurem obsługi InviFinance w celu omówienia warunków.

Jeżeli zabieg realizowany jest poprzez podmiot współpracujący z InviFinance i znana jest jego cenę, zachęcamy do weryfikacji zdolności kredytowej jeszcze przed podpisaniem umowy z kliniką. Decyzja kredytowa będzie wiążąca przez trzy miesiące.

Do podpisania umowy niezbędne jest posiadanie ważnego dokumentu tożsamości. Weryfikacja zdolności kredytowej odbywa się poprzez dostęp do wybranych informacji dotyczących historii rachunku bankowego albo poprzez odpowiednie zaświadczenie od pracodawcy, według wzoru InviFinance. W przypadku osób uzyskujących dochody z działalności gospodarczej potrzebna będzie natomiast deklaracja podatkowa za ostatni zamknięty rok podatkowy. Jeżeli jednak udział pacjenta w finansowaniu zabiegu przewyższy 50% jego wartości, weryfikacja zdolności kredytowej oparta będzie jedynie na jegooświadczeniu.