Stymulacja owulacji

Stymulacja hormonalna jajników to pobudzanie jajników, po to, żeby uzyskać pęcherzyk owulacyjny, z którego następnie wydostanie się dojrzała i prawidłowa komórka jajowa, zdolna do zapłodnienia.

Wykonuje się ją u par, które nie mają naturalnej owulacji, po to, aby próbowały współżyć i w ten sposób zachodziły w ciążę. Stymulacje jajeczkowania mogą być wykonywane jako przygotowanie do procedury inseminacji wewnątrzmacicznej, a najbardziej skomplikowane stymulacje są proponowane pacjentom, którzy przygotowują się do leczenia metodą zapłodnienia pozaustrojowego, czyli in vitro.

Stymulacja owulacji jest bezpieczną metodą, jeżeli dokładnie kontrolujemy cały cykl pacjentki. W jej trakcie musimy wykonywać regularne badania ultrasonograficzne oraz bardzo często zalecamy wykonanie badań hormonalnych. Stymulacja mnogiej owulacji do metody in vitro może zakończyć się zespołem hiperstymulacji, dlatego przeprowadzanie tego typu procedury wymaga bardzo dokładnej kontroli.

Podczas protokołu długiego pacjentka już w cyklu poprzedzającym stymulację przyjmuje leki hamujące przysadkę mózgową i czynność hormonalną organizmu. Po ok. 2-3 tygodniach lekarz dodatkowo włącza pacjentce gonadotropiny, które powodują wzrost pęcherzyków jajnikowych. Gdy osiągną one 18 mm, kobieta dostaje zastrzyk wywołujący jajeczkowanie.

Jednym z najczęściej stosowanych protokołów jest protokół krótki z antagonistą. W protokole tym zamiast agonistów podaje się antagonistę. W tym przypadku pacjentka już od 2 dnia cyklu otrzymuje gonadotropiny, które pobudzają pęcherzyki jajnikowe do wzrostu. Po kilku dniach, na podstawie zleconego badania krwi i wykonanego USG, lekarz włącza pacjentce antagonistę. Tak samo jak przy każdym innym protokole, gdy pęcherzyki jajnikowe osiągną rozmiar 18 mm, pacjentka otrzymuje zastrzyk, który ma doprowadzić do owulacji.

Stymulacje jajeczkowania możemy prowadzić właściwie na dwa sposoby. Możemy ingerować w wydzielanie endogennych gonadotropin FSH i LH preparatami doustnymi. W ten sposób preparaty pobudzają przysadkę mózgową pacjentki do produkcji LH i FSH, z kolei te związki pobudzają jajnik do produkcji pęcherzyków jajnikowych, w których powinny być dojrzałe komórki. Drugim sposobem z pominięciem przysadki mózgowej jest podawanie leków podskórnych, są to tzw. gonadotropiny, które są podobne właśnie albo do LH, albo do FSH i te preparaty bezpośrednio łączą się z receptorami w jajniku i pobudzają wzrost pęcherzyków.