Chlamydioza jest jedną z najczęściej przenoszonych chorób drogą płciową i jednocześnie jedną z głównych przyczyn niepłodności na świecie. Symptomy choroby mogą pojawić się w odstępie 1-3 tygodni od zakażenia, jednak chlamydioza często przebiega bezobjawowo.
Czym jest chlamydioza?
Chlamydioza jest jedną z najczęściej przenoszonych chorób drogą płciową i jednocześnie jedną z głównych przyczyn niepłodności na świecie. Każdego roku przybywa ok. 131 mln osób, u których zdiagnozowano chlamydiozę. Zakażenie chlamydią nie zawsze daje objawy, niesie jednak poważne konsekwencje dla zdrowia kobiet oraz mężczyzn, m.in.: częste infekcje, problemy ze stawami, zapalenie cewki moczowej, macicy oraz najądrza. Może nieść ryzyko poronienia, wczesnego porodu oraz niepłodności.
Zakażenie chlamydią
Do zarażenia chlamydią najczęściej dochodzi w wyniku stosunku pochwowego lub analnego, gdy jeden z partnerów jest nosicielem. Symptomy choroby mogą pojawić się w odstępie 1-3 tygodni od zakażenia, jednak chlamydioza często przebiega bezobjawowo. – Zgodnie ze statystykami, ok. 75% kobiet i 50% u mężczyzn nie ma objawów zakażenia chlamydią. Infekcja szybko się rozprzestrzenia, często nie dając objawów, wtedy też osoby zakażone bakterią nieświadomie przenoszą ją na swoich partnerów seksualnych – tłumaczy dr n. med. Dariusz Mercik, ginekolog z Kliniki Leczenia Niepłodności i Diagnostyki Prenatalnej Gyncentrum w Katowicach.
Tematyka chorób przenoszonych drogą płciową powinna być przedmiotem działań edukacyjnych oraz diagnostyki zwłaszcza wśród młodych osób, które są nieświadome skali ryzyka. Badania Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego potwierdzają – na zarażenie najbardziej narażone są nastolatki oraz kobiety między 20. a 24. rokiem życia – kolejno 46 proc. i 33 proc. ryzyka rozwoju chlamydiozy.
Objawy zarażenia u kobiet
U kobiet o zarażeniu chlamydią mogą świadczyć m.in.: świąd, intensywna wydzielina z pochwy, pieczenie dróg rodnych, krwawienie międzymiesiączkowe, bolesne okresy oraz gorączka.
– U kobiet nieleczona chlamydioza może skutkować zapaleniem cewki moczowej, zapaleniem wątroby (zespół Fitz-Hugh-Curtisa), zapaleniem gruczołu Bartholina. To także jeden z głównych czynników ryzyka niepłodności żeńskiej. Dzieje się tak, gdy chlamydia prowadzi do zapalenia narządów miednicy mniejszej, a w efekcie do bliznowacenia i niedrożności jajowodów. Średnio u 1 na 5 kobiet zakażonych tą bakterią może dojść do kłopotów z płodnością. Nieleczone zakażenie chlamydią zwiększa również ryzyko wystąpienia ciąży pozamacicznej, stanowiącej zagrożenia dla zdrowia i matki, przedwczesnego porodu, zapalenia błon płodowych i ich przedwczesnego pęknięcia. Kobiety z ciężkim przebiegiem chlamydiozy mogą wymagać hospitalizacji, antybiotyków stosowanych dożylnie oraz leków przeciwbólowych. Co więcej, zakażenie może również przejść z matki na noworodka podczas porodu i spowodować u niego zapalenie gałki ocznej, spojówek, gardła, ucha środkowego lub zapalenie płuc – dodaje ekspert.
Objawy zarażenia u mężczyzn
Chlamydia u mężczyzn może powodować m.in.: nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej (NGU), zapalenia najądrza, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie błony śluzowej odbytnicy oraz niepłodność.
– U mężczyzn niepokojące objawy to m.in. swędzenie, pieczenie i obrzęk penisa, bóle jąder, śluzowo-ropna wydzielina z cewki moczowej oraz dyskomfort podczas oddawania moczu – wyjaśnia dr Mercik. U obu płci mogą również wystąpić m.in.: bóle i zapalenie stawów, alergie, astma, zespół Reitera, zmiany w układzie nerwowym a także zwiększone ryzyko zarażenia się HIV.
Leczenie
U kobiet lekarz może pobrać wymaz z szyjki macicy, pochwy lub próbkę moczu, u mężczyzn z cewki moczowej. Praktycznie 100% pewności daje test genetyczny PCR, który wykrywa na poziomie molekularnym DNA bakterii. W sytuacji pozytywnego wyniku na obecność chlamydii, warto dodatkowo wykonać testy w kierunku innych chorób przenoszonych drogą płciową (m.in.: HIV, kiła, wirusowe zapalenie wątroby typu B, rzeżączka).
Leczenia zarówno u kobiet jak i mężczyzn przebiega podobnie. – Stosuje się leki z wyboru – a konkretnie doustne antybiotyki, najczęściej azytromycynę lub doksycyklinę. Kuracji musi się poddać także partner, w celu uniemożliwienia ponownego zarażenia i rozprzestrzeniania się choroby. Po zastosowaniu leków, najlepiej odbyć wizytę kontrolną, można również ponownie oddać próbkę do badania. Raz wyleczona infekcja ma jednak tendencję do nawrotów. Dlatego, gdy nie jesteśmy pewni wyleczenia choroby, należy zachować wstrzemięźliwość seksualną – mówi dr Mercik.
Jak uniknąć zakażenia?
Osoby znajdujące się w grupie ryzyka powinny prewencyjnie raz do roku wykonać testy na obecność chlamydii i innych chorób przenoszonych drogą płciową. Należy pamiętać, że ochronę przez zarażeniem chlamydią zapewniają prezerwatywy (w 99% zapobiegają zarażeniu się chorobami przenoszonymi drogą płciową) oraz ograniczenie liczby partnerów seksualnych (jeżeli jest ich więcej niż jeden). Jeżeli wystąpi podejrzenie infekcji należy skonsultować się z lekarzem. – Niestety świadomość społeczna na temat chorób przenoszonych droga płciową jest wciąż niska, szczególnie u młodych osób. Jeśli występują u nas niepokojące objawy, podejrzane wysypki, pieczenie i swędzenie narządów rozrodczych, powinno być to sygnałem do dalszej diagnostyki i wstrzemięźliwości seksualnej. Z kolei jeśli otrzymaliśmy już diagnozę, należy powiadomić o niej ostatnich partnerów seksualnych, by również oni mogli zostać objęci leczeniem – wyjaśnia ekspert.
