Nieregularne miesiączki często świadczą o zaburzeniach owulacji (jajeczkowania), które mogą utrudnić parze poczęcie dziecka. Dowiedz się, jak zaburzenia owulacji wpływają na rytm krwawień i jaki to wszystko ma związek z płodnością kobiety.
Każdej kobiecie przynajmniej raz w życiu zdarzyło się dostać okres poza spodziewanym terminem. Stres, zmiana klimatu, intensywne ćwiczenia, spadek wagi – niewiele potrzeba, by całkowicie rozregulować cykl miesiączkowy. Warto jednak pamiętać, że poza małymi odstępstwami miesiączka powinna pojawiać się mniej więcej w równych odstępach czasu.
Regularne cykle są jednym z ważniejszych wskaźników stanu zdrowia kobiety. Dlatego jeśli krwawienie przychodzi za szybko lub notorycznie się spóźnia, warto poinformować o tym swojego ginekologa. Nieregularne miesiączki często świadczą bowiem o zaburzeniach owulacji (jajeczkowania), które mogą utrudnić parze poczęcie dziecka. Przeczytaj ten artykuł i dowiedz się, jak zaburzenia owulacji wpływają na rytm krwawień i jaki to wszystko ma związek z płodnością kobiety.
Co ile powinna pojawiać się miesiączka?
Długość cyklu menstruacyjnego jest kwestią bardzo indywidualną. Przyjęło się jednak, że pojedynczy cykl menstruacyjny powinien trwać od 21 do 35 dni – licząc od pierwszego dnia krwawienia do ostatniego dnia przed kolejnym krwawieniem. Większość kobiet potrafi przewidzieć przypuszczalny dzień wystąpienia miesiączki. Są jednak panie, którym trudno ustalić przybliżoną datę menstruacji. Najczęściej właśnie z powodu nieregularnych cykli krwawień.
Gdy pierwsza miesiączka nie wystąpiła
Pierwsza miesiączka jest momentem szczególnym dla każdej dojrzewającej dziewczynki. Oznacza bowiem, że właśnie stała się kobietą. Za górną granicę normy, jeśli chodzi o moment pojawienia się pierwszej miesiączki (menarche), uznaje się 16. rok życia. Jeśli do tego czasu krwawienie nie wystąpi, należy udać się do ginekologa, ponieważ pierwotny brak miesiączki (amenorrhoea primaria) wymaga leczenia hormonalnego. Jego przyczyną mogą być nieprawidłowo wykształcone gonady (dysgenezja gonad), niewydolność jajników, niewydolność podwzgórza, wrodzony przerost nadnerczy albo guzy przysadki mózgowej.
Gdy miesiączka nagle przestaje się pojawiać
Do zaniku miesiączki może dojść u kobiet, które wcześniej normalnie miesiączkowały. Pierwsza myśl, jaka najczęściej przychodzi nam wtedy do głowy jest jedna: ciąża! To, że miesiączka nagle ustała nie musi jednak oznaczać, że doszło do zapłodnienia. Tak zwany wtórny zanik miesiączki (amenorrhoea secundaria) często jest efektem zaburzeń na osi podwzgórze-przysadka-jajnik albo zespołu policystycznych jajników (PCOS). Czasem krwawienie zanika też pod wpływem takich czynników, jak stres, intensywny wysiłek fizyczny czy nagły spadek wagi. Aby móc stwierdzić wtórny brak miesiączki, przerwa w krwawieniu musi wynosić co najmniej 6 miesięcy.
Gdy miesiączka występuje zbyt rzadko
Kolejne dni mijają, a po miesiączce ani śladu? O zbyt rzadkich miesiączkach (oligomenorrhoea) mówimy wtedy, gdy krwawienie nie pojawia się po upływie 34 dni. Tak długi cykl jest zwykle jednofazowy i bezowulacyjny. Najczęściej obserwuje się go u młodych dziewczyn w pierwszych latach miesiączkowania. Na tym etapie rzadkie miesiączki nie wymagają leczenia, chyba, że są obfite lub przedłużają się. Jeśli jednak w kolejnych latach krwawienie nie ustabilizuje się, kobieta powinna iść do ginekologa w celu dalszej diagnostyki. Rzadkie miesiączki mogą być bowiem objawem choroby tarczycy, policystycznych jajników czy niewydolności ciałka żółtego.
Gdy miesiączka występuje zbyt często
Ledwo skończyłaś krwawić, a już musisz zmagać się z kolejną menstruacją? O zbyt częstych miesiączkach (polymenorrhoea) mówi się wtedy, gdy cykl trwa krócej niż 21 dni. Niestety on również może być bezowulacyjny i wynikać z niewydolności ciałka żółtego, zespołu policystycznych jajników albo skrócenia fazy folikularnej.
Skąpe, obfite, regularne lub nie – czym są krwawienia czynnościowe?
Krwawienie czynnościowe może pojawić się na przestrzeni całego okresu prokreacyjnego. Nie ma ono związku z uszkodzeniem tkanek narządów rodnych. Występuje m.in. wtedy, gdy pęcherzyk jajnikowy nie ulegnie pęknięciu i nie uwolni się z niego komórka jajowa, tj. nie dojdzie do owulacji. Krwawienia czynnościowe w ok. 20% przypadków to krwawienia młodocianych wynikające z zaburzeń hormonalnych, jakie mają miejsce jeszcze przed osiągnieciem dojrzałości płciowej. Takie krwawienia mogą też pojawić się u kobiet będących w okresie okołomenopauzalnym.
Nieregularne miesiączki to sygnał, że owulacja nie przebiega prawidłowo
Owulacja jest niezbędna, aby mogło dojść do zapłodnienia. Bez niej wydanie na świat nowego życia jest po prostu niemożliwe. W trakcie owulacji dochodzi bowiem do uwolnienia komórki jajowej, która potem w jajowodzie łączy się z plemnikiem. Przy zaburzeniach miesiączkowania cykle są najczęściej bezowulacyjne, tj. nie dochodzi do pęknięcia pęcherzyka Graffa i uwolnienia się komórki jajowej. Taka sytuacja uniemożliwia parze zajście w ciążę. Dlatego też cykle bezowulacyjne są jedną z możliwych przyczyn niepłodności. Jak możemy z tym walczyć?
Owulacja nie występuje? Spokojnie!
Można ją wywołać poprzez tzw. indukcję owulacji. Polega ona na zażywaniu leków hormonalnych w określonych dawkach – oczywiście ustalonych przez lekarza prowadzącego. Pacjentka przyjmuje je doustnie lub w formie zastrzyków. Tym sposobem liczba oocytów zwiększa się, a szanse na zapłodnienie rosną. Indukcja owulacji zwiększa więc płodność kobiety, dając jej szansę na spełnienie marzenia o macierzyństwie.
