Medycyna dostarcza narzędzi, dzięki którym pary mające trudności z poczęciem dziecka, mogą spełnić marzenia o rodzicielstwie. Metody leczenia niepłodności są bardzo różne. Jedną z technik wspomagania rozrodu jest inseminacja.
Współczesna medycyna dostarcza narzędzi, dzięki którym pary mające trudności z poczęciem dziecka, mogą spełnić marzenia o rodzicielstwie. Metody leczenia niepłodności są bardzo różne. Jedną z technik wspomagania rozrodu, obok in vitro, jest inseminacja domaciczna – zabieg polegający na wprowadzeniu bezpośrednio do macicy kobiety nasienia mężczyzny.
Jak dokładnie przebiega inseminacja domaciczna i jaka jest jej skuteczność? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w naszym artykule.
Inseminacja – do zabiegu wykorzystuje się tylko najlepsze plemniki!
Zostają one wybrane za pomocą techniki swim up, czyli testu migracji plemników. Pozwala ona wybrać najlepsze jakościowo plemniki do procedury inseminacji. Plemniki mogą pochodzić od partnera kobiety lub z banku nasienia (inseminacja nasieniem dawcy).
Z drugiego rozwiązania korzysta się najczęściej wtedy, gdy nasienie partnera nie jest na tyle dobrej jakości, aby mogło zostać wykorzystane do inseminacji. Zanim jednak nasienie dawcy trafi do macicy kobiety, przechodzi okres karencji. W jego trakcie nasienie poddawane jest szczegółowym badaniom mikrobiologicznym i wirusologicznym. Sam dawca pozostaje anonimowy – biorczyni nie dowiaduje się, kto jest dawcą, podobnie jak dawca nie dowiaduje się, kto jest biorcą.
Warto dodać, że oprócz najpopularniejszej inseminacji domacicznej (IUI – ang. intrauterine insemination) wyróżniamy jeszcze inseminację dojajowodową (ang. fallopian sperm perfusion) oraz naszyjkową (ICI – ang. intracervical insemination).
Komu zaleca się inseminację?
Inseminację zaleca się parom, u których występują zaburzenia owulacji oraz obniżone parametry nasienia (tzw. łagodny czynnik męski). Kolejnym wskazaniem do inseminacji będzie tzw. czynnik szyjkowy. Nieprawidłowy skład śluzu szyjkowego, np. obecne w nim przeciwciała przeciwplemnikowe, albo nieprawidłowa budowa szyjki macicy mogą stanowić barierę dla plemników. Inseminacja pozwala tę barierę ominąć.
Inseminację często proponuje się również kobietom cierpiącym na endometriozę I i II stopnia, zespół policystycznych jajników, parom z zaburzeniami seksualnymi oraz z niepłodnością idiopatyczną, czyli taką, której przyczyny nie udało się ustalić.
Przed inseminacją kobieta i mężczyzna muszą wykonać serię badań
W przypadku kobiet są to następujące badania:
- badanie ginekologiczne;
- ocena rezerwy jajnikowej (AMH, AFC, FSH, Estradiol);
- Sono-HSG (badanie drożności jajowodów);
- badanie cytologiczne;
- badania wirusologiczne (HIV, HCV, HBS, Rubella);
- badanie w kierunku chlamydii trachomatis;
- badanie w kierunku kiły oraz zakażenia Toksoplazmozą.
Mężczyznę oddającego nasienie do inseminacji obowiązują natomiast:
- badanie nasienia;
- badania wirusologiczne (HIV, HCV, HBS);
- badanie w kierunku chlamydii trachomatis;
- badanie w kierunku kiły.
Indukcja owulacji
Hormony, zażywane doustnie lub w formie zastrzyków, mają za zadanie zwiększyć liczbę dojrzewających komórek jajowych (oocytów) i tym samym zwiększyć szansę na zapłodnienie. Ich liczbę ocenia lekarz przy pomocy dopochwowego USG. Inseminacji nie musi oczywiście poprzedzać stymulacja jajeczkowania, może się ona odbyć również w naturalnym cyklu. Podczas indukcji jajeczkowania można uzyskać nawet do 3 dojrzałych pęcherzyków.
Na ok. dobę przed inseminacją, gdy pęcherzyki w jajnikach osiągną średnicę ok. 18-20 mm, kobiecie podaje się lek wywołujący owulację. Dzięki temu z pęcherzyka jajnikowego uwalnia się gotowa do zapłodnienia komórka jajowa.
Jak wygląda inseminacja?
Najprościej rzecz ujmując, inseminacja polega na wstrzyknięciu plemników do macicy przy użyciu cienkiego cewnika. 1-2 godziny przed zabiegiem mężczyzna oddaje nasienie. Plemniki są następnie oddzielane od płynu nasiennego poprzez ich wypłukanie. Obróbka nasienia trwa ok. 45 min i odbywa się w laboratorium andrologicznym.
Aby ejakulat był możliwie jak najlepszej jakości (z dużą liczbą ruchliwych plemników), mężczyzna powinien 2-7 dni przed zabiegiem wstrzymać się od współżycia seksualnego.
Czy inseminacja boli?
Nie, inseminacja jest zabiegiem całkowicie bezbolesnym i bezpiecznym dla kobiety. Wykonuje się go na fotelu ginekologicznym i trwa zaledwie 15 minut. Bezpośrednio po zabiegu inseminacji kobieta może udać się do domu. Powinna jednak dużo odpoczywać, unikać stresu i wysiłku fizycznego oraz dobrze się odżywiać. Niewskazane są również gorące kąpiele i wizyty w saunie.
Jaka jest skuteczność inseminacji? Czy można zastąpić nią in vitro?
Inseminacji nie należy traktować jako zamiennika in vitro. Każdą z metod wykorzystuje się w innych sytuacjach. Ponieważ in vitro uznaje się za skuteczniejszą technikę wspomagania rozrodu, sięgamy po nią w nieco bardziej skomplikowanych przypadkach, np. przy zaawansowanej endometriozie, niedrożności jajowodów czy całkowitym braku owulacji.
Ze względu na niższą skuteczność niekiedy konieczne jest przeprowadzenie kilku cykli inseminacji, nie powinno być ich jednak więcej niż 6. Inseminacja różni się od in vitro oczywiście również ceną. Koszt inseminacji domacicznej waha się od 750 do 1000 zł (w zależności od tego, czy nasienie pochodzi od partnera czy od dawcy). Dla porównania koszt procedury in vitro sięga kilkunastu tysięcy złotych.
